Vanaf begin januari heb ik helaas niet kunnen rijden met de Mango… De electra gaf namelijk al enige tijd problemen en bij de laatste storing was ik ervan overtuigd dat de zekering was doorgebrand. En die zou, volgens Sinner zelf, onder het dashboard zitten… En dat zat vastgekit in de fiets… Om daar goed bij te kunnen was het handiger om de top er “even” af te halen. Alleen werd dat “even” bijna een maand…

Dom, dom, dom…
Dat gaf me wel ook de kans om een ander probleem op te lossen… Vlak voor de Oliebollentocht was er namelijk wat speling op mijn stuur gekomen waardoor dat bij iedere bocht wat verdraaide op de as. Bij mijn, overigens geslaagde, poging dat beter vast te zetten, heb ik helaas niet goed opgelet…. en heb ik door de draden van mijn richtingaanwijzers geboord 😕 Met als gevolg dat die het niet meer deden. Dus dat kon ik ook gelijk aanpakken.

Kruiskoppeling
En als ik toch aan het stuur aan het hobbyen was, kon ik ook gelijk de kruiskoppeling van het stuur vervangen. Die begon wat speling te vertonen die ik er niet meer uitgesteld kreeg. Van Wim de Roetsende had ik gehoord dat Intercitybike een extra sterke variant verkocht en dus heb ik Ymte gevraagd er eentje voor me mee te nemen naar de Oliebollentocht. Na montage voelt het stuur weer spelingvrij, hopelijk stuurt de fiets nu nóg strakker 😁

Spookzekering…
Na het demonteren van de kap, een klusje van niets omdat ik hem de vorige keer niet opnieuw had vastgekit, heb ik de fiets eerst leeggehaald en eens goed uitgezogen. Wat wordt die toch smerig van binnen in de loop van de tijd… Daarna volgde het lossnijden van het vastgelijmde dashboard. Dat ging tegen verwachting in vrij simpel, het verwijderen van de achterblijvende kitresten daarentegen was aanzienlijk tijdrovender…

En dan op zoek naar de door Sinner genoemde automatische zekering. Nou, die bleek er dus helemaal niet te zijn! Na nader onderzoek bleek in een stekkertje een soldeerpunt afgebroken te zijn… Ik had me dus een hoop werk kunnen besparen!

Nou ja, met de kap eraf kon ik wel een aantal zaken eens goed aanpakken 😊 En gelukkig vind ik sleutelen ook gewoon erg leuk!

Powerbank
De stroomvoorziening in mijn fiets werd tot dusver verzorgd door een 6V NiMH accu. Dat werkte op zich prima maar na ca. 3,5 uur met brandende verlichting rijden, was die accu leeg. Uiteraard kon ik daarna omschakelen naar de reserve. Mits die niet te lang geleden was opgeladen, want deze accu’s hebben een behoorlijke zelfontlading. Ze zijn intussen ook 5 jaar oud, dat zal ook niet helpen… Dus zocht ik een alternatief…

En dat heb ik gevonden! De afgelopen maanden heb ik getest met een Anker Powercore 20000 mAh powerbank als krachtbron voor de electra van de Mango. En dat werkt prima! Zo’n 14 uur aan één stuk kan ik nu rijden met volle verlichting aan en er is nagenoeg géén zelfontlading omdat dit een LiPo accu is 👍 En uiteraard oplaadbaar met een doodnormale micro USB lader! En ik heb ook altijd reserve stroom bij me voor telefoon of navigatie! Een hoop vliegen in één klap dus 😀

Nu levert een powerbank maar 5V en dat moest worden omgevormd naar 6V. Of iets meer eigenlijk. Dat gaat prima met een step-up converter. Ik heb, na het doorfikken van een eerdere goedkopere variant, gekozen voor een wat duurdere Velleman LM2577. Deze laat zich traploos instellen en werkt feilloos. Zo goed, dat ik het na een paar maanden testen wel vertrouw om blijvend op deze constructie over te schakelen. De converter zit nu dus netjes achter het dashboard ingebouwd en de powerbank zit er vlakbij tegen de wielkast geplakt met klittenband. Intussen heb ik nog een tweede erbij gekocht tijdens een Anker-actie op Amazon, dus voorlopig zit ik gebeiteld!

Remlicht
Eén van de wensen die ik al langere tijd had, was de montage van een remlicht. Vooral bij groepsritten als de Oliebollentocht is dit gewoon een stuk veiliger. Ook al is het dan officieel niet toegestaan…

Ik reed, in het donkere winterweer, al een tijdje rond met een extra achterlampje bovenop de smurfenmuts. Dat leek me ook wel een logische plaats voor het remlicht. Ik wilde een lampje dat zo min mogelijk opviel maar dat wel mooi helder was met remmen. Dat heb ik gevonden in de Kellerman Atto, een erg fraai lampje! En superhelder! Sterker nog, zó helder dat ik besloten heb om het gewoon met 6V te voeden omdat de voorgeschreven 12V echt “too much” was…

Maar dan komt de vraag aan de orde hoe een remlichtschakelaar in te bouwen in het remsysteem van de Mango. Na het nodige gezoek ben ik uitgekomen op een inline remlichtschakelaar zoals ik die ook al eens heb gebruikt op een oldtimer motor. Die monteer je in de remkabel en werkt door compressie van een intern veertje. Een mooi en foolproof systeem 😁

Maar achteraf dus totaal onnodig want er bleek al een prima functionerende remlichtschakelaar in mijn stuur te zitten! Inclusief dummy bedrading… Blijkbaar monteert Sinner een standaard draadboom en stuur en kiest er dan voor om bepaalde bedrading wel of niet aan te sluiten, al naar gelang waar de klant voor betaalt. Hoe dan ook, ik was er blij mee want deze oplossing was natuurlijk nóg mooier dan die met de inline schakelaars!

En dus beschikt de Mango nu over een extra achterlicht MET remlicht en ben ik weer wat beter zichtbaar in donker weer 🙂

Herrie
Eén van de dingen waar ik me bij de Mango aan bleef ergeren, was het geluid. Natuurlijk is het een utopie om te denken dat je zo’n enorme klankkast op wielen helemaal stil kunt krijgen maar je kunt het in ieder geval proberen…

Al eerder had ik het grootste deel van de kettingbuizen verwijderd en wat gespeeld met de kettinggeleiding. Daarmee was de fiets in de middelste en hoogste versnellingen al behoorlijk stil. Alleen in de onderste 4 versnellingen bleef de ketting wat ratelen…

En dus heb ik wat zitten hobbyen met het kunststof geleideblok dat standaard op de derailleur zit in plaats van een normale kooi. Er is voor zo’n blok gekozen omdat voor een standaard kooi te weinig ruimte is. Ook klopt de hoek waaronder een kooi standaard aan de derailleur is bevestigd niet voor de Mango. Het Sinner geleideblok werkt prima, de fiets schakelt goed en de ketting kan er niet aflopen, maar maakt dus wat herrie…

Na het nodige geëxperimenteer ben ik uitgekomen op een Tacx keramisch gelagerd derailleurwieltje gemonteerd tussen twee kunststof schijven. De schijven geleiden de ketting tijdens het schakelen. Een klein beugeltje over de ketting (niet op de foto) voorkomt het aflopen van de ketting. Dit schakelt soepel en de ketting loopt zo stil als mogelijk is (hij loopt nergens meer tegenaan). Ik ben er blij mee!

Soepeltjes
Een andere plek waar nog iets winst te halen was met betrekking tot een stillere en meer efficiënte kettingloop, waren de ketting geleiderollen. Nu had mijn Mango al een geleiderol voor de teruggaande ketting (standaard loopt die door een buis) maar die was erg klein en breed. Door de constructie van de beide rollen zat er nogal wat ruimte tussen de rollen hetgeen er voor zorgde dat de ketting schuiner liepen tussen de derailleur en de rollen dan nodig, en wenselijk, was.

Dus heb ik twee nieuwe Alligt kettingrollen gekocht met lichtlopende lagers: één met stalen tanden voor de trekkende ketting (dezelfde als ik op de trike heb) en één met kunststof tanden voor de teruggaande ketting. Uiteraard beide voorzien van O-ringen voor een extra stille loop. Beide rollen heb ik in de draaibank nog even voorzien van een schuin kantje aan de binnenzijde tegen het aanlopen van de ketting bij het rijden op het grootste of kleinste kransje van mijn cassette.

Met deze rollen gemonteerd loopt de ketting heerlijk stil en soepel. En zelfs met het ruwste schakelen loopt hij er niet af. Ben benieuwd of het geheel nu echt stiller is. Dat kunnen we alleen merken in de praktijk!

Geen tochtstrip meer…
De vorige keer had ik de spleet tussen de onder- en bovenkant van de Mango afgedicht met dunne tochtstrip in plaats van deze af te kitten. Op zich werkte dat prima, alleen kwam er weleens wat water tussendoor bij harde regen. Ook was de tochtstrip eigenlijk net wat te dik.

Vandaar dat ik er nu voor gekozen heb om de afdichting te doen met dunne, witte rubber strip. Deze heb ik op de Mango geplakt met superdun dubbelzijdig plaband (32 cent bij de Action…) en daarmee blijft het prima zitten. Daarna is de kap weer gemonteerd. Maar niet voor lang helaas…

Het ziet er strak uit maar omdat de tape zo dun is heeft deze geen enkel vullend vermogen. De pasvorm van de kappen is gewoon ook niet zó goed dat zo’n dunne tape kan werken, althans niet bij mijn Mango. De kap zal er dus toch nogmaals af moeten waarbij de tape vervangen zal worden door iets dikkers. “Waarom plak je dan geen plakband over de spleet zoals origineel?” hoor ik je denken… Nou, omdat ik dat foeilelijk vind…

En dus kun je nu hier en daar “naar buiten kijken” door de spleet… Wordt vervolgd…

Voetgaten (ja, nog een keer…)
Nadat mijn plastic voetgat spoilers een mislukking bleken, heb ik weer een tijdje met de siliconen rubber flappen rondgereden. Maar die begonnen door te hangen en het wordt er ook erg vochtig door in de fiets. En als je ergens bij moet via de voetgaten, zitten ze gruwelijk in de weg.

Dus daarom heb ik, toen ik toch de kettingrollen en rubber tape bestelde bij velomobielonderdelen.nl, ook een setje Lexan windgeleiders gekocht. Een gruwelijk overpriced setje, want 23 euro is héél veel geld voor twee stukjes plastic. Die ook nog eens erg slordig geknipt bleken te zijn… Laseren zou een veel nettere optie zijn denk ik!

Maar goed, ik heb ze dus zelf met de schaar en schuurpapier nog wat gefatsoeneerd en ervoor gezorgd dat ze nu min of meer dezelfde vorm hebben.

Met brede, witte PVC tape heb ik ze onder de fiets geplakt. En slecht geknipt of niet, ze zitten stevig en ze vallen amper op 😊 Ik ben heel benieuwd of deze wel heel blijven, onderweg er niet af vallen en de wind uit de fiets houden!

Kadootje
Na ruim een jaar de Ventisit mat van mijn trike in de Mango te hebben gebruikt, heb ik mezelf nu eindelijk een passende mat kado gedaan 😀 Ik denk namelijk dat de Mango weleens een blijvertje zou kunnen zijn…

Eindelijk
En zo is na ruim 4 weken gesleutel mijn bobslee weer klaar voor gebruik! Na een aantal weken te hebben gereden op diverse andere fietsen, absoluut géén straf, kan ik nu weer eens in mijn Mango naar het werk. In mijn hopelijk stillere, strakker sturende en elektrisch stabiele Mango. De tijd gaat het leren!