New bike day!

20190915_175048926943412562877909.jpg
Een foto genomen tijdens het eerste ritje met de Koga, tijdelijk nog op wegbanden. Mijn dochters eerste reactie: “Hé, er liggen alléén binnenbanden op!” 🤣

Het is weer zover, het begon weer te kriebelen… Het werd weer eens tijd voor een nieuwe fiets 🙂 De oorzaak lag deze keer in een Facebook post van OpDieFiets uit Made. Zij verzorgen wielren- en MTB-clinics en twee jaar terug heb ik met veel plezier zo’n wielren-clinic bij hen gevolgd. Sindsdien sta ik op hun mailinglist en ontvang ik regelmatig updates over nieuwe clinics. En steeds vraag ik me dan af: “zou een MTB-clinic ook niet wat voor mij zijn?” En nu heb ik dus besloten dat het er maar eens van moet komen en dus heb ik me ingeschreven voor de aanstaande clinic in november!

20190906_1846421230765442166601957.jpg
(nog) Een Koga Miyata dus!

Maar toen had ik uiteraard een probleem: ik heb geen MTB! Nou ja, strikt genomen heb ik er wel één, mijn roze Koga Miyata, maar die is omgebouwd als singlespeed voor op de weg… Dus er moest een nieuwe fiets komen 🙂

In eerste instantie dacht ik ook echt aan een nieuwe fiets zoals bijvoorbeeld een Kona Unit maar na lang wikken en wegen, en héél veel scrollen op Marktplaats, heb ik toch besloten om een gebruikte fiets te kopen. Ik weet immers nog niet of ik het wel leuk ga vinden.

screenshot_20190907-131324_drive7487121726819282523.jpg
Een pagina uit de 1997 Koga Miyata catalogus. Mijn fiets is op de zadelpen, het zadel en de derailleurs (iets moderner) na gelijk aan de fiets in de folder

Nu staat Marktplaats vol met gebruikte mountainbikes en zeker de wat oudere 26 inch exemplaren zijn vaak voor een appel en een ei te koop. Maar goed, eerst maar eens bepalen wat ik wilde. Als liefhebber van staal was die keuze snel gemaakt. En met verende voorvorken heb ik ook niets. Dus het zou een stalen hardtail worden (al heette dat toen nog niet zo) met vaste voorvork. En dan het liefst met cantilever remmen want V-brakes vind ik erg lelijk. Ik weet het, volkomen irrationeel, bij remmen doet het uiterlijk er immers niet toe en V-brakes remmen gewoon beter maar goed… De goed afgestelde canti’s op mijn fietsen doen het ook prima.

Dus de zoektocht begon en na een tijdje had ik een shortlist van twee fietsen die ik graag eens in het echt wilde gaan bekijken: een stalen Specialized Stumpjumper uit 1995 met canti’s in heerlijk fout jaren 90 paars en een Koga Miyata Burner-S uit 1997. “Wacht eens even, is dat geen aluminium fiets met die lelijke V-brakes?” Juist ja…

20190906_1301227220562723072952519.jpg
De allereerste foto van de Burner, genomen tijdens de testrit in Waalwijk

Omdat mijn dochter al een tijdje in het ziekenhuis ligt en we veel tijd kwijt zijn met bezoek etc., heeft het even geduurd voordat ik eindelijk op pad kon. Maar vanochtend was het zover! Ik zou eerst naar Rockanje gaan voor de “Stumpy” en daarna naar Waalwijk voor de Koga. Als de fietsen me allebei zouden bevallen zou ik ze ook alletwee kopen. In de komende maanden kon ik dan bepalen welke me echt het beste beviel. De andere zou ik dan weer verkopen of ik zou hem kunnen ombouwen tot stevige schoolfiets voor mijn zoon. Het zou echter anders lopen…

Na een rit die me o.a. door het Botlekgebied voerde, altijd fascinerend al die chemische industrie en bedrijvigheid, kwam ik aan in Rockanje waar ik vriendelijk ontvangen werd door de verkoper en zijn hond. De fiets had hij, zo was het verhaal, nieuw gekocht voor zijn zoon. Maar omdat die de paarse kleur niet mooi vond, had hij er nooit op gefietst. De eigenaar gaf dat hij hem toen zelf gebruikt had en dat er “maximaal 400 km” met de fiets gereden was. Nou, ik heb het idee dat ie minimaal één “0” vergeten was…

De fiets zag er netjes uit en stond nog op zijn originele banden uit 1995 (achterband verkeerd om gemonteerd door de fietsenmaker!) en hij schakelde voor geen meter. Maar het frame was in een goede staat en hij reed verder wel ok.

Het oude Michelin rubber heeft zijn beste tijd wel gehad… Maar gelukkig nog wel goed genoeg voor een eerste ritje op 😊

Kortom, ik zag er wel wat in. Alleen niet voor de geadverteerde prijs. Uit principe bied ik nooit ongezien op fietsen en dergelijke op Marktplaats, je wilt er immers toch eerst op gereden hebben! En aangezien er in de advertentie niet werd gerept over een vaste prijs, ging ik ervan uit dat er ter plekke onderhandeld kon worden… Dus niet! De prijs was vast en daar was niet aan te tornen! De koop ging dus niet door (alleen al uit principe…) en ik heb de eigenaar de tip gegeven dat toch vooral duidelijk te vermelden op Marktplaats. Dat had me een rit gescheeld… Overigens staat het er nu nog steeds niet bij…

Vol goede moed op naar Waalwijk… Daar stond de Koga, een fiets die dus helemaal niet voldeed aan mijn eisen. Maar die gewoon wat “heeft”. Door mijn roze Koga Valley Runner singlespeed weet ik dat Koga in die tijd echt voor kwaliteit stond, het waren destijds prijzige fietsen. En het diepblauwe frame met de dunne, dubbele downtube vind ik gewoon erg mooi en eigenzinnig. Dus ik wilde toch even gaan kijken. En in Waalwijk aangekomen was het eigenlijk liefde op het eerste gezicht! In dit geval maakt liefde niet blind, want ik zag de gebreken van deze fiets ook. De banden zijn geheel uitgedroogd en gescheurd, de fiets schakelde nog minder goed dan de vorige en ook de zijvlakken van de velgen hebben hun beste tijd gehad. Maar hij reed een stuk lekkerder dan de Specialized, is heerlijk licht (net geen 11 kilo) en biedt zondermeer een goede basis voor een mooie fiets! En, zoals verwacht, was met deze eigenaar gewoon te handelen en konden we uitkomen op een prijs die ons beiden aanstond! En dus ben ik sinds vandaag de trotse eigenaar van een Burner-S!

De fiets op een voetstuk… zo hoort het 👍

De Burner-S is, voor zover ik weet, het eerste frame dat door Koga zelf ontworpen is in plaats van het in te kopen bij Miyata. Het unieke is de dubbele downtube, die zorgt voor een extra stijf frame en een mooie, slanke look. Verder is de fiets afgemonteerd met onderdelen die in 1997 tot de sub-top behoorden en beschikt hij over een 3×8 groep. De fiets kostte in 1997 bijna 2.000 gulden en dat was in die tijd een hoop geld!

Zo ziet het pad door de Appelzak eruit. Prima voor een eerste ritje

Toen ik thuis kwam kon ik het niet laten om de fiets toch te proberen mét al zijn gebreken. Dus heb ik de gescheurde banden opgepompt, de gespleten derailleurkabel provisorisch vastgezet en ben ik op pad gegaan naar de Appelzak. Dat is een klein bosje aan de rand van ons dorp maar een smal, kronkelig wandelpad erdoor. Perfect om de fiets even te proberen! En als ik in panne zou vallen, was ik ook lopend zo weer thuis.

De toegang tot de Appelzak, gelijk de eerste “hindernis” 🤣

En het was leuk! Het is een heerlijk licht en wendbaar fietsje! Perfect voor smalle paadjes en ook op de weg reed ie prima.

Nu kan ik er echt mee aan de gang. Helemaal nakijken, banden en kabels vervangen etc. En dan gaan met die banaan! Heb er nu al zin in, zowel in het sleutelen als in het rijden 😊

Wordt vervolgd dus!

Meer info en foto’s over het allereerste ritje op Strava

3 gedachtes over “New bike day!

Plaats een reactie