Het is nu ruim een week geleden dat ik de trotse eigenaar werd van een Mango+ velomobiel! Na de eerste rit naar huis, met regen en veel wind, heb ik al een korte eerste indruk geschreven over het rijden in een velomobiel. Tijd nu om dit wat uit te breiden met mijn ervaringen van een week forenzen met het ei. Daarnaast heb ik intussen ook een aantal zaken aangepast aan de fiets waar ik wat aandacht aan wil besteden.

Naar het werk met de VM
Vanaf afgelopen maandag ben ik vier dagen met de fiets naar het werk gegaan: driemaal op en neer naar Oosterhout en één keer naar Breda voor een stuk werkoverdracht. En dat beviel me uitstekend!

Knus coconnetje
Ondanks het natte en winderige weer zat ik heerlijk droog in mijn coconnetje! De schuimkap houdt bijna alle kou en nattigheid buiten. Behalve natuurlijk als een dikke BMW je passeert, nèt op een plaats waar een diepe plas ligt…

Kleding
De afgelopen week ben ik ook aan het experimenteren geweest met het bepalen van de juiste kleding. In de Mango, zeker met schuimkap, wordt het snel warm. Dus een korte broek is op zich prima. Toch kreeg ik een beetje frisse knieën, dus ik hou het voorlopig op een driekwart of niet te dikke lange loopbroek. Als bovenkleding is een dun zweetshirt met korte mouwen en een eveneens niet te dik shirt met lange mouwen voldoende. Uiteraard wel gecombineerd met een warme col om je nek op temperatuur te houden. En eventueel een muts als het vriest.

Gooi het er maar in…
Ook al is de bagageruimte in de Mango niet zo groot als ik gehoopt had, het is nog steeds een enorme luxe vergeleken met een gewone fiets. De opberghoes, tas met laptop, tas met kleding, tas met gereedschap, reservebanden etc., het past allemaal prima! Het komt ook niet zo nauw hoe je het erin gooit, de Ventisit vloermatten zorgen ervoor dat de boel niet snel gaat schuiven.

“Mooie bak meneer!”
Dat is één van de leuke reacties die ik onderweg heb gekregen van een jongen van een jaar of 14. Bij een verkeerslicht vinden veel mensen dat ze toch een opmerking moeten maken en tot dusver zijn dat alleen leuke! Tienermeisjes (“Ohhh, die wil ik ook!”), een oudere dame op een e-bike (“Ge zit er wel lekker wèrmkes bij in da ding hé!”) en automobilisten die hun duim opsteken :). Erg leuk die reacties!

Groot licht…
Helaas heeft de VM ook één flink minpunt. Op mijn eerste rit dacht ik nog: “Hé, die auto heeft groot licht op! En die ook! En die… en die…” Dat was uiteraard niet zo… al zijn er hier maar genoeg auto’s die wel met groot licht op door de polders scheuren zonder dat te dimmen voor een tegenligger… Door de lage positie in de Mango wordt je door iedere tegenligger flink verblind. In de onverlichte polder, op smalle wegen en in de regen is dat ronduit gevaarlijk. Zeker omdat ik nog steeds bang ben om nèt wat te ver naar rechts te gaan en zodoende met mijn wiel in de berm te geraken met alle mogelijke vervelende gevolgen van dien…

Klankkast
Een ander nadeel is dat de fiets op klinkers etc. erg veel herrie maakt. De hele body fungeert dan als klankkast en iedere rammel en ratel wordt versterkt. De komende tijd ga ik proberen zoveel mogelijk van die rammels te isoleren en op te lossen. Maar stil krijg je zo’n ding natuurlijk nooit. Het is dus meer een kwestie van zorgen dat je zo min mogelijk klinkers etc. tegenkomt onderweg!

Aanpassingen aan het ei
Uiteraard heb ik al een een heel wensenlijstje voor de VM… 😉 Voorlopig wil ik me echter beperken tot die zaken die direct bijdragen aan het comfort en de veiligheid. Als de fiets me goed blijft bevallen (en die kans acht ik vrij groot…), dan ga ik me later wel richten op het uiterlijk.

Siliconen
Gisteren heb ik, met behulp van Wims handleiding, de voetgaten afgesloten met een paar repen siliconenrubber. En dat werkt prima! Je merkt er helemaal niets van met rijden maar het houdt de kou en nattigheid uit het vooronder. En moet je onverhoopt toch een stukje achteruit willen “Flintstonen” dan kan dat gewoon.

Vizier
Naar aanleiding van een aantal tips van mede velonauten heb ik een mini vizier geplaatst. Dat zit gewoon met klittenband vast (zoals een hoop dingen in een VM) en je kunt het dus ook wat hoger of lager zetten onderweg. Het oogt sportief en houdt een groot deel van de wind bij mijn hoofd. Omdat ik niet zo lang ben, kan ik er niet echt goed overheen kijken maar tijdens de rit vandaag bleek dat niet zo erg. Mijn spiegels zijn ook nog prima te zien.

Schakels
Het zitje en de trapas heb ik wat verder naar achteren gezet. Vergeleken met andere velonauten vond ik mezelf erg ver naar voren zitten. Daardoor kwam ik ook steeds met mijn neus en mond tegen de rand van de schuimkap aan bij hobbels in de weg. Na het verplaatsen van de zitting (en het verwijderen van 4 schakels uit mijn ketting) is dat probleem opgelost. Ik vind nog wel dat ik teveel op en neer wiebel in de fiets doordat de schouderblokken te smal zijn. Maar als het goed is zijn er bredere onderweg!

Tandjes tellen…
Nu ik toch bezig was heb ik de tussenas er even uitgehaald om te noteren hoeveel tanden het tandwiel en de cassette hebben. Mijn overzicht is nu compleet en ik heb het Excel bestand waarin ik van alle fietsen de verzetten bijhoud, kunnen aanvullen. Toen ik toch bezig was heb ik ook de kettingrollen een beetje aangepast waardoor beide rollen nu goed onafhankelijk van elkaar draaien.

Vooruitkijken
Al met al een fijne fietsweek met een hoop nieuwe indrukken! De fiets rijdt steeds lekkerder al zullen een aantal dingen nog moeten worden aangepakt. Het belangrijkste is de sporing/rechtuitstabiliteit bij hogere snelheden. Daarnaast zit er wat speling in het stuur, ik denk dat het in de balhoofdlagers zelf zit. En uiteraard het freewheel vervangen zodat ik die vervelende tik kwijt ben. Ook dat is als het goed is onderweg en ik hoop het nog te kunnen doen voor komend weekend. Want dan staat namelijk mijn allereerste brevet op de rol! En de week daarna de Winter fietselfstedentocht…

Meer info en foto’s over mijn testritje op Strava