Vandaag was het zover! Na een paar dagen wachten vol spanning kon ik mijn geel-witte Mango+ gaan ophalen in Bleiswijk. Door de kleurstelling werd hij door vrouw en kinderen al snel “het ei” genoemd… so be it.

Het plan was dat mijn vrouw mee met de auto naar Bleiswijk zou brengen. Ze zou daar alle losse spullen in de auto doen en dan teruggaan waarna ik op mijn gemak naar huis zou fietsen. Via een kleine omweg uiteraard want er moesten uiteraard ook nog vakjes gevuld worden 😉

Het op lengte zetten duurde wat langer dan verwacht. Met alleen het stoeltje verzetten kwamen we er niet. Dat hebben we ook een paar keer opnieuw gedaan totdat ik een zo hoog mogelijke zit gevonden had zónder met mijn schouders tegen de randen te zitten. En nog steeds vind ik de neus eindeloos lang vanuit het zitje gezien…

Voor de rest van het verstellen moest de fiets op zijn kant. Het is dan toch net een walvis op het droge… Via de voetgaten konden we de trapas verschuiven, ik denk wel iets van 8-10 cm want ik heb vrij korte benen. Dus ook de ketting moest worden ingekort. Maar na een uurtje sleutelen was het moment daar: ik kon een proefrondje rijden!

Na de eerste meters bleek het al een heel andere fiets te zijn nu deze voor het eerst goed op lengte stond! Hij reed een stuk beter 🙂 Dus ik kon eigenlijk gelijk door. Gelukkig was het ook net gaan regenen! Het kunnen rijden met alle weersomstandigheden was immers één van de hoofdredenen om een kliko te kopen dus ik kon hem gelijk goed uitproberen 🙂 Nou, vandaag werd ik niet teleurgesteld met regen èn harde wind!

Na een paar kilometer werd ik gebeld door Hans van de Rotte Rijders. Zij hadden het leuke idee opgevat om mij een stukje te escorteren op mijn eerste rit! Alleen bleek het nogal lastig te zijn om elkaar te vinden… Na een aantal keer heen en weer gebeld te hebben troffen we elkaar tenslotte bij de Pekhuisbrug. De mannen hebben mij vakkundig door Rotterdam geleid. Dank heren!

Het weer vandaag was zoals gezegd echt prut. Het grootste deel van de tijd regende het, soms miezer en soms flink door. Ook waaide het stevig, ik voelde de fiets soms behoorlijk van de gewenste lijn afwijken. Het was in ieder geval een goede test van het VM concept en ik ben nagenoeg droog gebleven. Missie geslaagd dus!

Na mijn ziekenbezoek was het nog 30 km naar huis, deels door het donker dus ook dat heb ik kunnen testen. Al met al is de eerste rit wat langer geworden dan ik had gedacht maar ik kon echt blijven fietsen 🙂 En uiteraard heb ik ook nog wat vakjes gevuld…

Om dit verhaal niet te lang te maken heb ik een aparte post gemaakt over mijn eerste bevindingen over het rijden in een VM en meer specifiek in mijn ei. En uiteraard begint er zich al een wensen- en to do lijstje te vormen….

Meer info en foto’s op Strava

Link naar een video door de Rotte Rijders over het ophalen van de “Vla flip Mango”