De Oliebollentocht 2018, oftewel de OBT2018, is de grootste velomobiel tocht van Nederland (en wellicht ook de vrij ruime omstreken…). Een velomobiel tocht dus, open liggers zijn hier niet welkom… Waarom is me echt een raadsel, maar het zij zo. We schuiven het maar onder “de mysteries van het leven” 😉

Maar komen kijken kan natuurlijk wel! Helaas was het vandaag niet zo dichtbij als afgelopen jaar in Rotterdam maar Roermond is ook weer niet aan het einde van de wereld. Het plan was om met de auto en ligfiets naar het startpunt te gaan, daar te parkeren en daarna de OBT in tegengestelde richting te rijden. Dat zou me onderweg de kans geven mooie foto’s te maken van de mij tegemoetkomende velomobielen. Dus de spiegelreflex ingepakt en rond 8 uur vertrokken naar Limburg!

Mijn heenreis werd behoorlijk overschaduwd door het slechte nieuws dat iemand uit ons ligfiets WhatsApp groepje een ongeluk heeft gehad met zijn VM. Hij is in het donker vol met zijn gezicht tegen een slagboom gereden en ligt nu met een groot aantal botbreuken in zijn gezicht op de IC… Heel erg veel sterkte gewenst!

Rond 10 uur reed ik het terrein op en daar was het al een drukte van jewelste. Er stonden zeker een stuk of 100 velomobielen in alle kleuren van de regenboog! Velen voorzien van een laagje rijp wat aangeeft dat ze afgelopen nacht buiten hebben “geslapen”. Ik denk ook dat veel van de aanwezigen naar het evenement gekomen zijn met de fiets en zo hoort het ook!

Na het maken van wat eerste foto’s heb ik binnen een aantal andere leden van het eerder genoemde WhatsApp groepje begroet. Leuk om een aantal daarvan nu eens in het echt te zien! Mijn nieuwe “kerst”muts was hier een prima punt van herkenning 🙂

Na de “heenzending” door de organisatie ging de hele sliert van start. Maar niet nadat ze waren weg gestart door een heus (confetti)pistool! Nadat ik iedereen heb zien vertrekken ben ik zelf ook op de fiets gestapt. Al doende werd ik door een aantal omstanders geprezen: zo’n trike was toch wel veel sportiever dan zo’n velomobiel! En vast ook een stuk sneller! Ik heb ze maar in de waan gelaten 😉

De rit voerde (voor mij althans) eerst via het nationaal park de Meinweg. Ik vond dit veel op de Veluwe lijken inclusief wat heuveltjes. Niets serieus gelukkig. Er was bijzonder weinig verkeer op de weg, ik heb nagenoeg geen auto’s en andere fietsers gezien. Zou dat door de temperatuur rond het vriespunt komen? Ik heb het in ieder geval geen moment koud gehad!

Na zo’n anderhalf uur trappen passeerde ik het restaurant waar de officiële deelnemers hun lunchstop zouden hebben. Dat was nog verlaten want, omdat ik linksom in plaats van rechtsom reed, was mijn eerste stuk wat korter.

Maar het duurde niet lang voordat de eerste velomobiel me tegemoet kwam. Het was de duo-Quest! Een erg gek gezicht om dat op je af te zien komen op een toch vrij smal fietspad… Leek wel een vliegende schotel! Ik kreeg sterke associaties met de Jetsons… Ik was helaas te laat met mijn camera voor hen… Daarna maar snel de berm opgezocht met de spiegelreflex in de aanslag voor de rest, want die zou vast snel zou volgen!

En dat was ook zo. Een onnoemelijke lange sliert van velomobielen passeerde mij (soms aan beide kanten!) en ik knipte erop los. Helaas allemaal redelijk tevergeefs want geeneen van de 111 foto’s is echt scherp… 😦 De volgende keer grijp ik weer gewoon naar mijn telefoon! De foto’s die ik gemaakt heb kun je hier downloaden in ZIP formaat. Maar verwacht er dus niet teveel van…

Na het foto’s maken heb ik mijn rit vervolgd. Het middenstuk vond ik wat minder mooi dan de rest, iets te veel grote wegen in het zicht. Maar richting het einde werd het weer erg mooi op o.a. de Linnerheide en ook een mooie fietsbrug over de Roer. Daar heb ik trouwens nog een paar snotjong van een jaar of 14 aangesproken op het feit dat ze midden in een natuurgebied, een stiltegebied notabene, vuurwerk aan het afsteken waren… Dat werd me niet in dank afgenomen!

Wat ook mooi was, was de lekkere kop koffie die op me wachtte bij het start/eindpunt 🙂 De velomobielen waren nog niet binnen, logisch ook, want hun berijders hadden onderweg natuurlijk lekker geluncht met z’n allen. Zelf had ik mijn boterhammetjes onderweg soldaat gemaakt 🙂

Al met al vond ik het een leuke dag. Ontzettend leuk om zoveel verschillende velomobielen (en berijders!) bij elkaar te zien. Dat kan echt nergens anders in Nederland! En de rit zelf was ook mooi evenals het weer. Kortom, super!

Meer info en foto’s op Strava

Download met rijfoto’s in ZIP formaat (niet geheel scherp helaas…)