Sinds kort heb in niet alleen “gewone” (lig)fietsen maar ben ik ook de trotse bezitter en berijder van een tweetal Varna handbikes! Begin mei heb ik eerst een Varna II Tour AP handbike gekocht en ruim een week later ook een Varna Marathoner ATP handbike. Het initiële idee was dat de Marathoner de Tour zou gaan vervangen maar beide fietsen zijn eigenlijk zo verschillend dat ik ze voorlopig lekker allebei hou 😊

In deze post wil ik mijn eerste ervaringen beschrijven na een stuk of 20 ritjes/300 km op de beide fietsen.

Waarom?
“Waarom koop je in vredesnaam een handbike?” hoor ik je denken… Nou, uit pure nieuwsgierigheid en omdat mijn bovenlichaam ook wel wat training kon gebruiken! Dus zonder mezelf al teveel te verdiepen in het onderwerp, ben ik eens gaan kijken bij iemand die een Varna Tour aanbood voor een nette prijs. En na een paar keer de straat op en neer was ik verkocht!

Is dat dan niet heel zwaar?
Zeker! Het eerste ritje van wel 9 kilometer was best pittig! Ieder glooinkje in de weg voel je gelijk in je armen en met tegenwind sta je bijna stil. Toch merkte ik na de rit dat ik weinig spierpijn had in mijn armen én dat ik mijn hartslag op de Varna Tour niet echt omhoog kreeg. Dat van die hartslag is zo gebleven maar die spierpijn… Na een rit van 50 km met windkracht 5/6 op en neer naar training, weet ik wel beter! Ik was kapot en mijn armen deden zeer van de inspanning! AFZIEN dus! 💪

Maar goed, ik doe het vrijwillig en mag dus niet zeuren 😉

Wat is het verschil tussen beide fietsen?
Nou, de Varna Tour is een AP handbike, fietsen daarop traint met name je armspieren. Je romp ligt vrij passief op het, overigens best comfortabele, zitje. Je doet dus alles met je armen. En daardoor is je snelheid, zeker met mijn ongetrainde armen, niet zo hoog.
Op de Varna Marathoner, een ATP handbike is dat heel anders! Je zithouding is veel actiever en door ook je buikspieren etc. te gebruiken kun je meer kracht zetten. En dus ook meer snelheid maken.

Is het leuk?
Jazeker! Het is weer een heel andere manier van fietsen. Op de Tour dus relatief ontspannen en doordat ik niet zo snel ga als op mijn andere fietsen, heb ik meer tijd om van de omgeving te genieten.
Op de Marathoner is het andere koek. Als ik me daar een beetje inspan en de wind zit mee, dan zijn voor mij nu al snelheden van 30 km/u haalbaar! En dat geeft een ENORME kick als je dat haalt op armkracht! Daarnaast blijft het kantelend rijden nog steeds best spannend. Maar ook erg leuk!

Onderweg op een handbike
Meer nog als op de trike, krijg je erg vaak voorrang van andere weggebruikers. Ook als je dat helemaal niet hebt! Vrachtwagens gaan vol in de remmen en tractoren of auto’s passeren je wel héél ruim of wachten op je. Het zou erg mooi zijn als je op iedere fiets zoveel ruimte kreeg in het verkeer!
Ook wordt ik absoluut vaker gegroet door passerende wielrenners. Ik vind het best vreemd dat je anders wordt behandeld omdat je toevallig op een trike of een handbike rijdt, we zijn immers allemaal sporters!

Trainen!
Met de handbike ben ik ook voor het eerst in mijn leven gaan trainen bij een sportvereniging! Eerst een paar keer meetrainen op proef maar het smaakt nu al naar meer 🙂 De handbike groep van Wielervereniging Breda is een leuke groep mensen en ik voelde me gelijk welkom. Het trainen is ook echt iets nieuws, zeker ook omdat het op een afgesloten wielerbaan is. Leuk!

Plannen?
Voorlopig rij ik om en om een rit op een gewone/ligfiets en op een handbike. Daarbij zit ik met de handbike nu op ritjes van ca. 25 km. Ook heb ik me ingeschreven voor de #AlternatieveHandbikeBattle. In tegenstelling tot aan de echte HandbikeBattle mogen hier ook valide sporters aan deelnemen 🙂 Door een paar rijders van WV Breda wordt een alternatieve handbikebattle georganiseerd door de Biesbosch waar ik aan mee wil doen.

Daarnaast staan beide handbikes, uiteraard…., op de rol voor de nodige aanpassingen. Allereerst een andere kleur, zwart vind ik zo ontzettend saai, maar ook veranderingen op het gebied van cassette, derailleur en cranks staan op de rol. De Varna Marathoner ligt dan ook al helemaal uit elkaar, klaar om naar de poedercoater gebracht te worden… Wat is dat trouwens duur tegenwoordig!

Vandaag zijn de nieuwe spaken voor het voorwiel binnengekomen, dus ik kan weer los gaan! Maar daarover later meer 😉