LET OP: pak gerust een bak koffie want het is een lange post (ruim 3.500 woorden)!

Vandaag is het precies één jaar geleden dat ik mijn Sinner Mango Plus velomobiel heb opgehaald! En dat is iets dat mijn fietservaring danig heeft veranderd… Sinds dat moment heb ik ca. driekwart van mijn fietskilometers gemaakt met deze fiets en dat zegt wel iets over hoe goed hij bevalt! Maar de niet-velomobiel kilometers zijn zeker niet uit te vlakken… Maar daarover later meer.

Na mijn eerste korte review na 100 km en een tweede na een weekje velomobiel rijden, werd het nu weleens tijd voor een diepte review. Uiteraard ben ik met slechts 8.000 km nog een absoluut velomobiel-groentje maar goed, dat gaat mij niet stoppen 😉

Eerst even de cijfertjes
Gelukkig/uiteraard hou ik alle ritjes bij op Strava en dus kan ik zien dat ik precies 200 ritten met de Mango heb gemaakt tot dusver 😊

In aanvulling op de bovenstaande cijfers van mijn eerste jaar Mango is het misschien nog leuk om te vermelden dat de gemiddelde afstand per rit dus net wat meer dan 40 km was en dat mijn gemiddelde snelheid over ruim 8.000 km staat op 24,5 km per uur. De Mango is nu 5,5 jaar oud en heeft nu bijna 25.000 km gereden.

Het wennen…
En dan heb je ineens een fiets van ruim 30 kg. Een fiets waar je IN zit in plaats van OP en een fiets met een draaicirkel van een vrachtwagen. En een fiets waarmee je overal bekijks hebt… Dat was dus even wennen!

Plaats op de weg
Veel wegen in Nederland zijn bol gelegd om het regenwater te laten weglopen naar de berm. Met een tweewielige fiets merk je daar helemaal niets van maar op een trike en zéker ook in een velomobiel dus wel! Sommige wegen lopen echt sterk af waardoor je het gevoel hebt bijna om te kukelen. Midden op de weg rijden is daar vaak de oplossing, als dat veilig kan uiteraard…

Plaats op de weg (2)
Het rijden met een velomobiel of andere (voldoende brede) driewieler heeft wel het voordeel dat je er, legaal, voor mag kiezen om op de weg te rijden in plaats van op het fietspad. Bij wielrenners erger ik mezelf daar vaak nogal aan… En dat geldt blijkbaar ook voor sommige andere weggebruikers als ikzelf op de weg rij. En dat neem ik ze niet eens kwalijk, het is een regel die zelfs oom agent niet altijd weet… Zelf ben ik er nog nooit door de politie op aangesproken maar ook ik heb een kopietje van het betreffende wetsartikel in mijn fiets liggen…

“Doe ik dat dan vaak, rijden op de weg terwijl er een fietspad is?” Nou, in twee gevallen wil ik daar weleens voor kiezen. De eerste situatie is wanneer het fietspad vrijwel geheel aan het oog ontrokken wordt door heggen of geparkeerde auto’s en het betreft een weg met veel zijstraten. Dan is rijden op de hoofdrijbaan met zo’n lage fiets gewoon veiliger in verband met afslaand autoverkeer. De Wilhelminalaan in Oosterhout, onderdeel van mijn woon-werk verkeer, is daar een goed voorbeeld van. Daarbij zit er in die straat ook nog een bochtje in dat met een gewone fiets al lastig is, laat staan met een gevaarte als de Mango…

En dat brengt me bij de tweede situatie: dat is bij hele smalle fietspaden waar ik andere fietsers niet veilig kan passeren. Of waar de doorgangen voor fietsers bij verkeersdrempels etc. zo smal zijn dat het gewoon niet past. Met andere woorden: bij fietspaden uit vroeger tijden…

Maar meestal rij ik dus gewoon netjes op het fietspad.

Gedrag overige weggebruikers
Je valt best een beetje op met zo’n banaan… Dat krijg je dan ook vaak te horen 😀 In de Mango krijg ik vrijwel altijd meer ruimte van automobilisten dan wanneer ik op een andere (lig)fiets rij. Ik heb het idee dat dat meestal gewoon is vanuit de verbazing of het onbekende. De enige andere fiets waarop ik dat ook ervaar is de trike, al heb ik daar vaak het idee dat het is vanuit medelijden…

De reacties van schooljeugd zijn ook vaak hetzelfde. Jongens zijn soms enthousiast maar kiezen er meestal voor om vooral stoer te zijn… Van meiden hoor ik vaak “OH MY GOD” (ze spreken het ook echt uit in hoofdletters…) of “Die wil ik ook één!”.

Lange neus
En dan die lange neus… Ben je gewend om bij een normale fiets vlak voor je voorwiel op de weg te (kunnen) kijken, bij een velomobiel zit daar eerst een meter of 10 neus tussen. Althans zo lijkt dat. Daar heb ik echt aan moeten wennen, vooral ook in het donker. Je moet nog beter vooruitkijken en anticiperen…

Toet, toet…
Wat me ook is opgevallen dat andere fietsers absoluut NIET reageren op mijn claxon. Nu is dat niet veel meer dan een eendenscheet maar desondanks is hij prima te horen, ook op grotere afstand. Ik gebruik hem dus ook eigenlijk nooit meer. En sinds ik een joekel van de Ding-Dong bel heb gemonteerd hoeft dat ook niet want die heeft vrijwel altijd wel het beoogde effect 😀

De verbeteringen/veranderingen
Sinds dat ik de Mango heb, is de topkap er twee keer af geweest voor groot onderhoud en het doorvoeren van verbeteringen. De eerste keer was in het voorjaar en de tweede keer is… nu! Wat heb ik zoal aangepast intussen:

• Cranks: ik heb cranks van 152 mm gemonteerd. Ontlast de knieën en rijdt super!
• Derailleur: de Shimano Deore is vervangen door een SRAM X9, grote vooruitgang
• Banden: in de winter Marathon Plus, in de zomer Maxxis DTH
• Wieldoekjes: samen met mijn vrouw erg fraaie nieuwe wieldoekjes gemaakt 😀
• Afdekking voetgaten: daar ben ik nog mee aan het experimenteren…
• Freewheel vervangen: helaas is er geen kwalitatief goed alternatief (linkse draad)
• Personalisatie: de fiets is voorzien van een aantal leuke stickers
• Muziek: ik kan via een kleine bluetooth speaker nu onderweg lekker genieten!
• Bel: een grote Ding-Dong bel blijkt veel beter te werken dan een claxon!
• Kettingloop en -spanner: met een rustigere, betere kettingloop tot gevolg
• Stuurgeometrie 2.0: voor een betere rechtuitstabiliteit (zie ook verderop)
• Polymeren: hierdoor heb ik de fiets kunnen verlagen en stuurt ie veel strakker
• Powerbank: makkelijk opladen en geen gedoe meer met leeggelopen accu’s!
• Enzovoort!

De ritten
Ondanks dat ik de fiets pas een jaar heb en ik na de zomervakantie erg weinig recreatief heb kunnen rijden, heb ik toch al een paar memorabele ritten gemaakt met het ei zoals:

• Bunnik brevet: twee weken na het ophalen al mijn eerste rit van 200+ kilometer… Zo makkelijk gaat dat dus in een velomobiel!
• Winterfietselfstedentocht: en nog week later deze mooie rit in Friesland 😁
• Ronde van Chocowakije: drie dagen fietsplezier om cacaobonen emissie-vrij van Amsterdam naar Antwerpen te vervoeren!
• Grenslandtreffen: mijn eerste meerdaagse ligfietstreffen in Limburg
• Oliebollentocht: niet mijn eerste OBT maar wel de eerste waarbij ik zelf ook met de velomobiel heb meegereden

En natuurlijk een groot aantal (153) woon-werk ritten variërend van ruim 18 tot bijna 60 km enkele reis 😊

De Mango versus de rest…
Doordat ik in de Mango ben gaan rijden ben ik mijn andere fietsen juist nóg meer gaan waarderen! Ik merk dat ik de Mango erg graag gebruik voor woon-werk verkeer maar dat ik in mijn vrije tijd juist sneller naar een andere fiets grijp. Dan heb ik behoefte om na een week comfortabel en relaxed te rijden in mijn trapautootje eens “echt” te fietsen!

Een open fiets, en dan met name een fiets als mijn single speed, rijdt gewoon veel explosiever en sportiever. En dan heb ik het nog niet eens over mijn MTB, dat is helemaal een andere fietservaring… En uiteraard is een velomobiel ook niet echt praktisch als ik samen met Emma ga fietsen en gaat een gewone fiets toch net wat makkelijker mee op de auto. Kortom, de Mango is echt een perfecte aanvulling op mijn fietspark, zonder enige overlap 👍

De toekomst
Zoals altijd ben ik niet snel tevreden… Ondanks dat ik al heel veel kleine en grotere dingen aan de Mango heb aangepast en verbeterd, blijven er altijd wensen over!

Aero kap
Een tijdje terug heb ik al eens geïnformeerd naar een aero topkap voor de Mango. Dat ziet er niet alleen mooier uit, het zou ook beter zicht naar voren moeten opleveren. En natuurlijk kan ik de fiets er in één keer een heel andere look/kleur mee geven en ben ik van de beschadigingen in de huidige topkap af. Maar ja, die kappen zijn best prijzig en eigenlijk is dat geel best mooi! Dus dit blijft voorlopig nog een sluimerend verlangen…

Betere rechtuit stabiliteit
Ondanks dat ik al de verbeterde stuurgeometrie heb, vind ik de Mango nog steeds een vrij zoekend weggedrag hebben bij hogere snelheden. Alleen hoe ik dat zou moeten verbeteren, is me nog niet duidelijk. Ik heb in ieder geval van de week de kruiskoppeling van het stuur vervangen, daar zat wat speling op. Zeker niet de hoofdoorzaak van het zoekerige gedrag maar kwaad kan het zeker niet!

Stillere kettingloop
Onder andere vanwege de tussenas onder het zitje, de achter derailleur zit dus IN de fiets, is het lastig gebleken om de kettingloop mooi stil te krijgen. Na het verwijderen van 95% van de kettingbuizen en het optimaliseren van de kettingspanners en de ketting geleiderol, ben ik gelukkig al wel een aardig eind op de goede richting 😊

Het enige onderdeel dat nu nog voor meer geluid zorgt dat me lief is, is het kunststof geleideblok aan de derailleur. In de Mango is geen ruimte voor een conventionele derailleur kooi en loopt de ketting door een kunststof geleideblok. In de middelste versnellingen van je cassette is dat vrij stil maar bij de kleinere en grotere tandwielen hoor je het een beetje ratelen. Daar ga ik nog iets op verzinnen…

Wat dat betreft zou een versnellingsnaaf in de tussenas helemaal de beste optie zijn, die is natuurlijk wel geheel stil! Maar daarvan zijn de “stapjes” vaak weer zo groot…

Remlicht
Mijn Mango beschikt over een vrij compleet 6V elektrisch systeem. Eigenlijk zit alles erop en eraan inclusief alarmlichten, binnenverlichting en een in hoogte verstelbare koplamp. Alles werkt prima en sinds ik de eerder genoemde powerbank gebruik als accu, ook voldoende lang. Het enige dat ik nog mis is een remlicht… Zeker bij het rijden in groepen of op de hoofdrijbaan is dat handig, want in tegenstelling tot bij een gewone fiets kan het achterop komende verkeer niet zien dat ik afrem… Je kunt immers niet zien of ik mijn benen stil houd of niet! Dus komt er binnenkort een extra achterlicht met remlicht op de fiets.

Een extra koplamp zou ik ook wel willen maar het is lastig om dat netjes te verwezenlijken zonder veel glasfiber-werk aan de neus…

De pluspunten
En dan uiteraard nog het lijstje met plus- en minpunten. Dit is mijn persoonlijke mening, voor anderen gelden die dus misschien niet! Sommige van de pluspunten zijn eigenlijk ook gelijk een minpunt. Zo zal niet iedereen even blij zijn met het feit dat zo’n enorme zetpil op wielen nogal opvalt… Maar goed, het gaat om mijn ervaring 😉

Gemak
Dat is toch wel het grootste pluspunt van een velomobiel. Je hoeft een stuk minder na te denken over het weer, bagageruimte, langere afstanden, warme kleding etc. In de Mango kan ik echt een enorme puist aan bagage kwijt. En dat komt de wegligging ook nog eens ten goede als je de boel netjes inlaadt 😊

Comfort
Veel ligfietsers kiezen o.a. voor een ligfiets vanwege het comfort. Het blijft enorm relaxed om na 200 km net zo fris uit te stappen als toen je instapte. Geen rug-, nek- of schouderpijn! Uiteraard kun je ook prima lange afstanden rijden op een gewone fiets zonder veel klachten maar een ligfiets en/of velomobiel is gewoon wel erg comfortabel.

Opvallend
Zelf vind ik het absoluut niet erg dat de Mango een opvallende verschijning is. Ik heb jarenlang in een knalgele Mini gereden (en echte, niet zo’n BMW…) en woon-werk gereden op klassieke Vespa scooters en motoren van bijna 100 jaar oud. Doordat de Mango zo opvallend is, wordt je vaak extra voorrang verleend op plaatsen waar je dat eigenlijk niet hebt. Ook is iets opvallends veiliger in het verkeer. Al hoor ik nog steeds weleens dat mensen mij niet zien…

Aanspraak
Een andere bijkomstigheid van het rijden zo’n bobslee, zijn de vele reacties die je krijgt van andere verkeersdeelnemers. Iedereen vindt er wel wat van, nagenoeg altijd positief overigens. De vraag die ik het meeste hoor is: “hoe hard ik toch wel niet kan?” maar ook de vraag “of ik een motortje aan boord heb” hoor ik vaak. De vreemdste tot dusver was toch wel “of ik toch ook gewoon een bandenplak setje bij me had”…

De minpunten
Heeft het rijden in een velomobiel dan geen nadelen? Zeker wel! Het is een leuke fiets maar zeker niet de ideale fiets. Want die bestaat nu eenmaal niet… En als rechtgeaard Nederlander heb ik meer min- dan pluspunten… Wat ervaar ik zoal als nadeel?

Luiheid
Ik noem mijzelf regelmatig een “velomobielwatje” en dat is niet voor niets. Het rijden in een velomobiel gaat gewoon zo makkelijk dat je een beetje de “echte” fietservaring mist. Soms is het helemaal niet erg om op een gewone fiets te moeten knokken tegen windkracht 6 of nat te worden van een plotseling buitje. En om je benen flink te voelen na een stevige rit. Dat zijn dingen die je gewoon mist in een velomobiel. Je wordt er dus een beetje lui van…

Onderhoud
Een velomobiel heeft amper onderhoud nodig…. fabel! Er zitten nog meer draaiende delen in dan op een gewone fiets en dat heeft allemaal onderhoud nodig. Een uitgebreid elektrisch systeem: onderhoud. Een carrosserie: onderhoud. Een conventioneel schakelsysteem: onderhoud. Zomer en winterbanden: onderhoud. Ok, ik geef toe, doordat de ketting veel langer is en ingesloten loopt, hoef je die een stuk minder te smeren maar dan heb je het voordeel wel gehad in mijn optiek.

Gelukkig vind ik sleutelen minstens zo leuk als rijden! Het is alleen jammer dat je overal zo lastig bij kan… De topkap is er dan ook al twee keer af geweest intussen. Gelukkig is dat niet super veel werk: een stuk of 10 boutjes losdraaien en na een kwartiertje ligt de kap eraf!

Snelheid
En dan het grootste vooroordeel dat iedereen heeft over een velomobiel… Die zijn supersnel! Nou vast wel, alleen niet met mij aan boord! Als ik naar de langdurige gemiddeldes kijk van mijn Mango, mijn oude Union racefiets en mijn single speed, dan zijn die PRECIES gelijk! Allemaal 24,5 km per uur. Het ligt vast aan mij maar ik ben dus zeker niet sneller in de Mango! Uiteraard heb ik ook snellere ritten met 30+ gemiddeld maar op de lange duur maakt het dus er weinig uit. Nu is de Mango ook zeker niet de snelste trapauto op de markt en in een DF ben ik vast wat sneller maar of dat nu zoveel zou schelen… ik vraag het me af! Of eigenlijk niet want eerlijk gezegd boeit het me ook niet zo 😊

Wendbaarheid
Tja, een van de voordelen van de Mango was de draaicirkel van “slechts” 8-9 meter. Zeker, dat is een stuk minder dan de draaicirkel van de Quest met zijn ingesloten voorwielen maar het is nog steeds heel veel! Dat vereist zorgvuldig routes plannen om zoveel mogelijk steken te voorkomen. Een voordeel is hier dan weer wel dat de Mango voetgaten heeft, dus je kunt indien nodig even achteruit “Flintstonen”. Maar vaak is even uitstappen en de fiets met de hand keren een stuk sneller.

Wind
Rijden met een Mango met windkracht 5 of hoger is… hoe zal ik het zeggen… best wel spannend. Je hebt dan soms echt de hele weg-breedte nodig want zeker bij zijwind wordt je snel uit koers geblazen… Van tegenwind heb je weinig last met trappen, die merk je amper maar zijwind dus des te meer. Bij erg harde wind laat ik deze fiets dus lekker staan en pak ik een gewone fiets. Is gelijk een goede training!

Ook parkeren bij harde wind kan riskant zijn al ben ik zelf gelukkig nog nooit geconfronteerd met een omgewaaide fiets. Hopelijk blijft dat zo!

Herrie
Een velomobiel maakt best veel herrie. Je rijdt immers in een grote, rijdende klankkast en alles wat los ligt of zit in je fiets, hoor je dan ook rammelen. Vooral op klinkers en kinderkopjes…

Daarnaast heeft de Mango een tussenas, de achter derailleur zit onder/achter het stoeltje IN de fiets en die hoor je ook. En tot slot heb ik bij het rijden in de Mango meer last van windgeruis bij mijn oren dan op een open fiets. Voor dat laatste ben ik aan het experimenteren met een Windfree en voor de rest geldt vooral: zorgvuldig inpakken! Maar helemaal stil krijg je hem nooit en dat vind ik erg jammer want ik heb mijn fietsen graag zo stil mogelijk. Je routes plannen over strak asfalt helpt ook trouwens 😉

Beperkte bescherming tegen regen
“In een velomobiel word je niet nat bij regen” is een ander veelgehoord voordeel. Tuurlijk, dat klopt ook wel, ten dele dan. Bij lichte regen hoef je niet bang te zijn erg nat te worden. Zolang je blijft rijden, wordt de regen grotendeels over je heen geleid, zelfs als je zonder schuimkap rijdt. En bij stevige regen biedt de schuimkap uiteraard rudimentaire bescherming. Het is zeker beter dan in regenkleding op een open fiets.

Maar je schouders, nek en hoofd worden natuurlijk nog steeds kleddernat. En met de kap erop wordt het in de fiets zelf heel snel erg vochtig. Omdat de kap alleen met wat klittenbandjes op de fiets zit, dringt er ook het nodige water binnen door kieren en naden… Het laatste nadeel is regen op je vizier. Als je daar doorheen moet kijken vanwege de grootte van het vizier of je eigen lengte, dan is regen echt een groot nadeel. Daarom rij ik in de winter en het donker vaak zonder vizier of met een extra laag vizier.

Met een dichte toer/racekap zal het allemaal wat beter zijn maar dat lijkt me zo enorm claustrofobisch dat ik daar voorlopig maar niet aan begin! En hoe bedien ik dan in vredesnaam de knopjes bij de fiets verkeerslichten! (ook een nadeeltje…)

Stalling
Waar laat je zo’n enorm ding? Een velomobiel is niet alleen best groot maar ook nog eens enorm kwetswaar. Een kras zit er immers zo op. Ik vind het dan ook echt een onding om onderweg te moeten stallen. En je kunt hem ook nog eens lastig op slot zetten.

Op mijn werk kan ik de fiets weliswaar met veel moeite de fietsenstalling in krijgen (centimeter werk…) maar het risico dat er eens een andere fiets tegenaan valt, vind ik toch te groot. Dus ik was dolblij dat ik toestemming kreeg om mijn fiets in het voorportaal te stallen. Daar staat ie droog en vrijwel uit het zicht en zolang mijn dampende collega’s hem niet als asbak gebruiken (gelukkig maar 1 keer gebeurd) staat ie daar prima.

Thuis kan ie qua lengte gelukkig in de garage, dat pas net. Een (langere) Quest of Strada had niet gepast…

Conclusie
Ondanks dat ik eerder aangaf dat ik nooit een velomobiel zou kopen (net als dat ik ooit zei dat ik niet lang ambtenaar zou blijven…) ben ik erg blij dat ik er toch mee begonnen ben. Ja, het is een rib uit je lijf en ja, een velomobiel heeft echt niet louter voordelen, maar het is gewoon ontzettend leuk! Ik zou deze fiets dan ook echt NIET meer willen missen. Maar of het nu ook mijn favoriete fiets is? Op die vraag moet ik tot dusver het antwoord schuldig blijven…

Nogmaals, bovenstaande is puur op basis van mijn persoonlijke ervaringen! Iemand met een betere conditie of een snellere velomobiel kan er heel anders over denken!