Afgelopen jaar heb ik met veel plezier de Nimma ambtenaren toertocht gereden. Samen met een aardig aantal collega’s van gemeente Breda. Dus heb ik dit jaar gepoogd om ook bij mijn nieuwe werkgever, gemeente Oosterhout, flink wat collega’s enthousiast te maken voor deze tocht. Helaas zonder veel succes, ondanks al mijn promotie bleef de teller steken bij slechts 5 personen 😕 Maar goed, dat mocht de pret niet drukken!

Oorspronkelijk had ik de Nimma tocht gepland als een rustdag tijdens mijn rondje Nederland. Ik zou de nacht ervoor en erna bij Roef, een ligfietsmaatje uit Nijmegen, overnachten en we zouden dan samen de kleine tocht van 75 km rijden. Omdat mijn fietsvakantie echter door omstandigheden niet door kon gaan, is de planning wat aangepast. Ik zou nu op donderdagmiddag naar Nijmegen fietsen en op vrijdag de toertocht rijden. Omdat ik nu dus niet al iets van 1.300 km achter de rug heb, gingen we nu uiteraard wel voor de 110 km versie. En dan zaterdag weer naar huis. Zo gezegd, zo gedaan!

Naar Nijmegen
Op donderdag rond 13 uur ben ik in mijn Mango geklauterd om met de tocht naar Nijmegen te starten. Mijn benen hadden er niet zoveel zin in vandaag, dus hield ik een rustig tempo aan. Toen in vertrok was het nog droog maar er zat zeker water in de lucht… En dat zou ik later die dag ook wel gaan ervaren!

De rit voerde me eerst via bekend terrein richting Waalwijk. Over het Halve Zolen pad, waar ik de laatste tijd wel vaker over heb gereden. Daar begon het te regenen en om te voorkomen dat ik de rest van de rit met natte kleding zou rijden, heb ik mijn schuimkap erop gedaan. En er weer af, en weer op, en weer af… Ik bleef aan de gang!

Onderweg kwam ik er ook achter dat de tochtstrip die ik gebruikt heb om de spleet tussen de topkap en onderkuip van de Mango af te dichten tijdens het groot onderhoud, op één plek niet waterdicht is… Daar is de rand erg smal en er kwam water naar binnen dat heel irritant op mijn arm druppelde 🙁 Daar zal ik snel even naar moeten kijken. Voorlopig hielp een stukje plakband op de naad om het vocht buiten te houden.

Afgelopen week had ik mijn schoenplaatjes nog wat verder naar achter gezet zodat ze nu echt in het midden zitten. Na mijn rit op en neer naar het Grenslandtreffen, dacht ik dat dat nog wat zou kunnen helpen tegen mijn zere voeten. Tot dusver ben ik er nog niet heel erg enthousiast over… Het voelt eigenlijk niet beter of slechter. Ik ga nu toch een ander systeem proberen zoals Look of SPD-SL. Baat het niet dan schaadt het ook niet. Nou ja, een beetje dan in de portemonnee…

Na een tijdje klaarde het weer op en kon ik weer heerlijk genieten van de mooie route. Ik had deze zó uitgezet dat ik na dit weekend mijn cluster uitgebreid zou hebben tot aan Nijmegen. Ik had me alleen niet gerealiseerd dat het zo’n “langzame” route was… Veel smalle, deels onverharde paadjes in combinatie met onweer en benen die niet echt wilden, haalden de vaart er nogal uit…

Maar de omgeving maakte dat meer dan goed! Er zaten fantastisch mooie stukken in de route zoals bijvoorbeeld het pad langs het Afwateringskanaal s-Hertogenbosch-Drongelen. Vooral de Hatertse en Overasseltse vennen vond ik echt prachtig! Daar heb ik echt een boel foto’s gemaakt.

De smalle paadjes door de bossen waren wel oppassen geblazen… Met een vizier en bril nat van de regen, zag ik het pad niet altijd even goed en glibberde ik op een gegeven moment zo het modderige hoofdpad op! Gelukkig verder niets aan de hand.

Zo’n drie kwartier later dan gepland kwam ik dan toch bij Roef aan. Hij was zelf al terug uit Dronten nadat hij daar zijn Quest XS had opgehaald en ik kon mijn vieze Mango daar gelijk naast zetten… En daarna lekker douchen!

Na het eten hebben we de route voor morgen nog even bekeken en heeft Roef er nog een paar “velomobiel-onmogelijkheden” uit weggepoetst. Ben benieuwd!

Een kleine 700 zwetende ambtenaren!
Op vrijdag was het zover, de dag van de ambtenaren toertocht. Na een luxe ontbijt (top Roef!) zijn we naar de start bij Beachcafé Liz gereden aan de andere kant van Nijmegen. Dat alleen was al een ritje van ca. 10 km, da’s nog eens wat anders dan in ons dorp waar niets verder weg is dan een paar honderd meter…

Bij de start was het best druk, maar gelukkig was de rij bij de inschrijfbalie vrij kort. Dit in tegenstelling tot vorig jaar… Het inchecken ging snel… Je hoefde alleen maar “ja” te zeggen op de vraag of je vooraf had ingeschreven en betaald en je kreeg een polsbandje! Geen enkele vorm van controle. Uiteraard is dat ook niet nodig want als ambtenaar zijn wij allemaal uiterst betrouwbaar 😉

Het beloofde stuurbordje bleef helaas achterwege en ook de fotograaf die ons op de foto zou zetten, was in geen velden of wegen te bekennen… Of we hebben niet hard genoeg gezocht, dat kan ook… We hebben in ieder geval niet langer gedraald en zijn gelijk vertrokken.

Met de rit die we voorgeschoteld kregen was gelukkig helemaal niets mis! Die was gevarieerd en erg fraai. Door bos- en andere natuurgebieden over slingerende fietspaden, langs het water en uiteraard over de nodige heuvels. Ook de bewegwijzering was dik in orde, de organisatie had hier duidelijk geleerd van vorig jaar 👍

Bij de eerste stop hoorden we, onder het genot van een lekker stuk appeltaart, een luid gebrul dat maar niet minder werd. Donder? Iemands Harley? Vliegtuig? We wisten het niet… Later bleek dat dit weekend de Luchtmachtdagen op Volkel waren en zeer waarschijnlijk was het de JSF die we hoorden! Op een gegeven moment zagen we een vliegtuig met gekleurde rook figuren maken in de lucht, die was ongetwijfeld ook op Volkel te gast.

De GPX van de 110 km route had ik (uiteraard…) hier en daar wat aangepast voor wat extra vakjes. Nu ik er dan toch was… De andere deelnemers zullen wel niet altijd gesnapt hebben waarom we soms juist precies de andere kant op gingen als dat de pijlen aanwezen. Of hoe het toch kwam dat we ineens wéér achter ze reden 😁

Onderweg zijn er nog bij Koen, ook ligfietser, langsgegaan voor een lekkere bak koffie met een Kanjer. We werden daar hartelijk welkom geheten door zijn prijswinnende Jack Russell met de langste naam voor een hond die ook ooit gehoord heb… En ook gelijk weer vergeten ben… Hij begon met iets van “the honorable… ” of zoiets. Gelukkig werd die afgekort tot Philippe, waar ik al snel Flip van maakte. Het was in ieder geval een erg leuk beest 😀

Aan het einde van de rit werd ons een aantal heuvels geserveerd. Buiten een paar keer de Amerongse berg, had ik nog niet geklommen met de Mango dus ik was benieuwd. Nou, dat viel helemaal niet tegen! Zolang je ketting er niet afloopt dan! Bij de eerste keer schakelen naar het kleinste blad gebeurde dat en stond ik dus stil heuvel op 😳 De stelschroef van de derailleur zal waarschijnlijk nèt niet goed staan, daar moet ik thuis even naar kijken. Ik had het niet eerder gemerkt, want dat blad gebruik ik normaal echt nooit… Op zich was het zo verholpen, even fiets op zijn kant en ketting terugleggen, maar het had voorkomen kunnen worden…

Toen we na een heerlijke rit terug waren bij de start, bleek de mooie finishboog al opgeruimd! Gelukkig had ik ’s ochtends al een foto gemaakt toen we daar op af reden, dus we doen wel alsof 😉

Op de terugweg koos Roef een route waarmee ik nog wat extra vakjes in het centrum van Nijmegen kon vullen, een onverwachte bonus!

Weer naar huis
Zaterdagochtend zijn we na een stevig ontbijt richting Moerdijk gefietst. We, want Roef moest nog “even” op en neer naar Bergen op Zoom en reed gezellig een stuk met mij mee 😊 Al voor zevenen waren we op weg!

Het weer was minder gezellig vanochtend, er werd heel veel regen voorspeld waarvan we helaas het nodige hebben meegepakt… De eerste drie uur hebben we vrijwel constant in de regen gefietst… En Roef werd nog een extra verwend door een passerende BMW die een enorme fontein water recht over zijn fiets drapeerde… Zoveel opspattend water door een auto had ik nog nooit gezien! Gelukkig was de regen niet zo hevig als op de heenrit toen ik meermaals heb staan schuilen…

Onderweg werden we niet alleen getrakteerd op heel veel regen, ook het lekke banden duiveltje was lekker op dreef. Maar liefst drie stuks binnen een paar kilometer! Roef reed beide voorbanden lek en ik voelde op een gegeven moment een hobbel in mijn linker voorband. Alsof ik constant over opgeplakte wegbelijning reed. Bij controle bleek de wang van mijn band aan de binnenkant een enorme scheur te hebben. Helemaal doorgesleten!

Nu wist ik wel dat de F-lites/Go-Cycles echt maar nèt in de wielkasten van mijn Mango pasten. En dat ze aanliepen bij scherp insturen. En dat ik daardoor de draaicirkel van een vrachtwagen heb. En dat de wangen van deze banden flinterdun zijn. Maar ik weet intussen ook dat ze erg snel zijn en super comfortabel. Dus die beperkingen nam ik maar voor lief. Ik had alleen niet verwacht dat ze in ruim 1.500 km geheel door zouden zijn gesleten! Nog iets verder en ik had een klapband gehad… Misschien is het doorschuren versneld door de regen, ik heb de wielen er na het Grenslandtreffen nog af gehad om juist de slijtage door het schuren te controleren en toen was er nog niets aan de hand!

Uiteraard heb ik ter plekke een andere buitenband gemonteerd en voor de zekerheid heb ik ook de rechterkant even gecontroleerd. Die zag er nog zodanig uit dat ik daar nog wel even mee door durfde te rijden. Aldus geschiedde en ik ben er veilig mee thuis gekomen.

Na een tijdje begon het op te klaren en werd het zelfs droog! Mijn terugroute had ik vanaf ‘s-Hertogenbosch aan de noordkant van de Maas gepland maar omdat Roef nog een heel stuk extra moest fietsen vandaag, hebben we ervoor gekozen om aan de zuidkant te blijven om zo wat tijd te besparen. En dus hebben we vanaf het laatste vakje dat ik wilde vullen, bij Oud-Empel, een gerichte route genomen naar Waalwijk. Daar hebben we het, mij intussen aardig bekende, Halve Zolen pad genomen.

In Raamsdonk hebben we afscheid genomen. Roef ging vanuit daar naar Bergen op Zoom en ik ben nog even langs mijn vader in Oosterhout gefietst. Daarbij heb ik naar Oosterhout een route genomen door de polder waar ik jarenlang de hond heb uitgelaten als kind/tiener. Een echte ‘trip down memory lane”!

Toen ik thuis kwam, was ik moe maar voldaan. Het is een mooi fietsweekend geweest! En ik was natuurlijk erg benieuwd of ik nu mijn cluster inderdaad tot aan Nijmegen had uitgebreid… Maar vóórdat ik dat ging checken, heb ik mijn fiets met de tuinslang ontdaan van alle schapenstront…. gatsie!

 

De cijfertjes…
De afgelopen drie dagen heb ik in bijna 400 kilometer 139 nieuwe vakjes gereden en mijn cluster met maar liefst 159 stuks uitgebreid! Dat heeft nu een nieuwe “arm” naar Nijmegen 😊

Meer info en veel meer foto’s op Strava:

• Heenrit
• Ambtenaren toertocht
• Terugrit

En Roefs verslag vind je hier