Vandaag heb ik meegedaan aan We Ride Flanders, met zo’n 16.000 deelnemers de grootste georganiseerde toertocht van Vlaanderen. En van de hele wereld als ik internet moet geloven! De rit is beter bekend als de Ronde van Vlaanderen Cyclo en wordt verreden op de dag voorafgaande aan de profronde van Vlaanderen (RVV). Hierbij wordt zoveel mogelijk het parcours van de RVV gevolgd.
Dit was een rit van mijn fiets bucketlist die ik graag een keer gereden wilde hebben! Vooraf verwachte ik al dat het een zware rit zou worden vanwege de vele hoogtemeters (met stijgingspercentages tot 22%) en het enorme aantal deelnemers. Vanwege de heuvels nam ik deel met de trike, kon ik mooi de Schlumpf Mountaindrive eens goed testen! Nou, dat heb ik geweten…
Voorbereiding
De avond voor de rit heb ik de trike even nagekeken. Het achterspatbord had ik er voorlopig maar even afgehaald. Als dat al zo rammelt op de klinkers hier in de buurt, dan moest dat op de kasseien in Vlaanderen helemaal niet te harden zijn… Achteraf gezien een hele goede zet… Ook had ik de 40 mm voorbanden tijdelijk vervangen voor 50 mm versies om nog wat meer comfort te hebben. Helaas bleek de volgende ochtend één van deze banden leeg te staan en kon ik dus om half zes een band gaan wisselen… De banden had ik op net wat minder dan 3 bar gezet, ook weer in de hoop dat daarmee de kasseien mee zouden vallen…
Na een flinke autorit heb ik de Panda geparkeerd in een weiland ben ik samen met een hoop andere renners naar de start in Oudenaarde gereden. Daar was het al behoorlijk druk! Ik was er pas rond acht uur en alles was dus al in volle gang. Nadat mijn inschrijving heb ik mijn naam op het grote inschrijfbord gezet. Net echt! De startlocatie was overigens erg professioneel, met veel stands van sponsoren etc. Bij de Continental stand kreeg ik nog een setje naamstickers (incl. vlag!) voor op mijn fiets of helm. Nice!
Uiteraard waren er niet veel ligfietsers. Dat had ik ook niet verwacht. Dat ik de enige zou zijn (nou ja, voor zover ik weet dan…) was wel een verrassing. De overige deelnemers reden op race- en gravel fietsen, mountainbikes en ik heb zelfs een viertal gezien op (race-) vouwfietsen met eng kleine wieltjes! Respect hoor!
Het deelnemersveld zelf was erg divers, jong en oud en ook best veel vrouwen. Maar de grootste groep was dus die van veertigers 🙂 Ik heb allerlei talen gehoord. Uiteraard Nederlands (zowel met de Vlaamse als Hollandse tongval), Engels, Duits, Frans maar ook opvallend veel Italiaans. Maar met 63 verschillende nationaliteiten is dat ook niet zo gek. De voertaal bij de inschrijving- en merchandise stands was dan ook vaak Engels…
De eerste kilometers verliepen rustig en vlak. Even warm rijden dus. Dat was ook wel nodig want het was nog wat frisjes. Maar toen begon het gedonder met de eerste klimmetjes en de eerste kasseienstroken… Los van elkaar is dat al aanpoten, maar gecombineerd…. Pfff… En liggen kasseien in Nederland vaak nog relatief netjes in het gelid, in Vlaanderen lijken ze er vaak wel vanuit de losse pols ingegooid. Later las ik dat de kasseienstrook op de Koppenberg de “slechtste kasseienstrook van de Ardennen” is… Maar wat is er nog erger dan omhoog op een steile kasseienhelling? Naar beneden! Mijn trike ontwikkelt dan een eigen willetje en vindt rechtdoor gaan erg lastig… Overigens was ik niet de enige die last had van het gestuiter, getuige de tientallen verloren bidons die ik onderweg zag liggen…
Respect
De sfeer tijdens de rit was bijzonder goed! Naarmate de dag vorderde nam de hoeveelheid publiek op de heuvels steeds meer toe en ook die hadden de sfeer er goed inzitten. Het publiek stak alle renners een hart onder de riem en er werd dan ook hard gejuicht voor iedereen. En als ik langskwam werd dat gejuich, voor die malloot op zijn trike, vaak nog een stuk harder 🙂 Ook kreeg ik van veel passerende renners een duim en werd erg vaak “Respect!” naar me geroepen. Erg bemoedigend! Sowieso kreeg ik overal voldoende ruimte en werd ik niet gesneden of van de weg gedrukt. Ik vond iedereen erg netjes rijden, dikke vette chapeau! Als ik dat vergelijk met mijn enige andere rit van vergelijkbare omvang, de Fiets Elfstedentocht, dan hield men hier echt veel meer rekening met elkaar.
Het enige dat ik wel jammer vond, was al het afval dat onderweg op grond lag. Je kunt een legge reepwikkel of gelverpakking toch ook gewoon even in de zak van je shirt stoppen en dan netjes weggooien op een stop. Maar goed, ik neem aan dat ze na de echte RVV het parcours wel zullen vegen, profs zijn ook niet altijd even netjes…
Op de stops was het dringen geblazen! Zeker op de eerste die wat ongelukkig was qua indeling. Er was wel ruim voldoende voorraad met niet alleen sportrepen en bananen maar ook wafels, zoutjes, rozijnen, winegums en een soort opgerold cakegebak. Ook waren op alle stops een groot aantal Shimano stands met mechaniekers aanwezig om alle losgetrilde onderdelen weer vast te laten zetten. Overigens heb ik onderweg tientallen mensen een band zien staan maken, gelukkig had ikzelf die sores voor vertrek al gehad 😉
Slip…
En dan de Koppenberg… Dit was de enige klim in het parcours die je via een omleiding kon omzeilen als je dat wilde. Uiteraard wilde ik hem wel bedwingen. Of in ieder geval een poging wagen… De berg zelf werd in groepjes bedwongen om al te grote opstoppingen te voorkomen. Desondanks stroopte het op het steilste stuk behoorlijk op en waren veel mensen genoodzaakt af te stappen. Voordat ik de heuvel op ging had ik een gesprek met twee Nederlandse meisjes die ook voor het eerst meereden. Ze vroegen zich af hoe steil je met een ligfiets kon klimmen… Zonder achterover te vallen. Uiteraard had ik geen idee omdat dit voor mij ook de eerste keer was…
Nu weet ik dat 20% ongeveer de grens is, in ieder geval in combinatie met de nogal gladde kasseien. Boven dat percentage gaat het achterwiel zoveel doorslippen dat je amper meer vooruitkomt… Dus op het steilste stuk viel ik helaas stil en heb ik een stukje moeten lopen totdat het wat minder steil werd. De laatste heuvel, de Paterberg, met een maximale stijging van 20% haalde ik wel net.
Schlumpf
Het rijden met de Schlumpf mountaindrive vergt enige gewenning. Doordat er geen overlap is tussen de versnellingen moet je ook achter van het grootste naar het kleinste blad schakelen als je de Schlumpf schakelt. Na dit een paar keer gedaan te hebben, ging dat prima. Wat hinderlijker is dat door de 2,5 vertragingsfactor in de Schlumpf, het schakelen achter ook met een flinke vertraging gaat. Maar ook daar raakte ik aan gewend.
Al met al zou ik de Schlumpf na deze eerste rit een 7 geven. Een conventionele voorderailleur met dubbel of tripel crankstel zal zeker soepeler schakelen. En ook wat soepeler rijden, de Schlumpf heeft een beetje een dood punt in de underdrive modus. Maar omdat ik de Schlumpf alleen maar gebruik bij stevige hellingen (hoogst zelden dus…) is het voorlopig een blijvertje. Positief is overigens de bredere Q factor, dat lijkt een goed effect te hebben op mijn hete voeten probleem dat nu pas na 110-120 km heel licht voelbaar werd 🙂 En na ruim 140 km hard werken had ik absoluut geen last van mijn knieën, dus de kortere cranks lijken in ieder geval geen negatief effect te hebben.
Na de derde en laatste verzorgingspost zat ik er wel een beetje doorheen. De puf was er ver uit. De eerste heuvel na de post, de Kruisberg, vond ik echt ENORM zwaar. Ook al was deze maar 16%, ik kwam amper boven. Het juichende publiek was hier echt een opsteker! Na deze heuvel volgden er nog meer, o.a. de Oude Kwaremont en de Paterberg. Ik ben ze allemaal bovengekomen maar de route had niet veel langer moeten zijn!
Overigens wil al dat klimmen ook zeggen dat je veel daalt. En dat was gelukkig niet altijd op kasseien maar ook vaak op prima asfalt! En dat ging hard! Soms kilometerslang zonder trappen naar beneden: genieten maar ook een beetje eng. De trike is door zijn relatief korte wielbasis niet de meest stabiele fiets en rechthouden is soms tricky. Zeker op een hele lange afdaling, de langste van de dag, over een fietspad dat letterlijk net zo breed was als de trike… Opletten dus!
Nadat ik gefinisht was, en dat zag er allemaal heel officieel uit met veel reclame, een grote finishboog en een hoop publiek, ben ik nog even teruggereden naar het startpunt. Ik had bij mijn inschrijving een fietsshirt bijbesteld en dat bleek aan de kleine kant, dus dat heb ik daar geruild voor een grotere maat. Helaas bleek dat thuis nog steeds vrij krap! Die maatvoering van fietsshirts is ook zo enorm divers…
Resumé
Kortom, het was een rit om niet snel te vergeten! En tot dusver het zwaarste dat ik ooit gedaan heb op de fiets… Maar wel een absolute beleving met de fijne ambiance, goede organisatie en massaliteit (zónder hinderlijk te zijn!)
En als ik snap nu ook precies waarom je geen ligfietsen ziet bij deze rit… Die zijn hier gewoon NIET geschikt voor! Ik zal deze rit niet snel nogmaals rijden en al helemaal niet met de trike.
En op mijn persoonlijke We Ride Flanders pagina ook een aantal video’s!
Erik fietst! 
Ik wil zoals je waarschijnlijk wel verwacht had toch even op inhaken. Ik heb al diverse malen in de Vlaamse Ardennen gereden en ben van mening dat je met een ligfiets hier wel uit de voeten kan. Alleen denk ik dat je door de schlumpf je achterverzet wat onderschat hebt.
Als je wiel doorslikt dan betekend dat je teveel kracht zet en te weinig druk hebt. Met de nieuwe 11/12 speed mtb cassettes met een 11/50 icm een schlumpf of een triple 22/34/44 had je waarschijnlijk wel boven geraakt zonder slippende banden.
Dat het lange en stijlen klimmetjes zijn dat weet ik. Het is ook een tocht die je niet zomaar even rijd. Daar moet je echt flink voor trainen.
Wel knap dat je het alleen met je woon werk en wat kleine rondjes aangedurfd hebt deze tocht te rijden.
Ik hoop dat je ook hebt ondervonden dat je soms out of the box moet denken. Waar je altijd met je close ratio cassette gewend bent om te rijden moet je nu met meer rekening houden dan alleen je eind overbrenging. Juist de keuze van bredere banden zorgen ervoor dat je minder druk per cm² hebt.
LikeLike
Ik kan je grotendeels volgen Pieter maar wat ik niet snap is het verschil tussen mijn Schlumpf in de laagste stand en bijvoorbeeld de overbrenging 22/36 in jouw voorbeeld. De eindoverbrenging is dan nagenoeg gelijk dus waarom zou mijn wiel dan niet slippen?
LikeLike
Omdat je denk ik onbewust al 22/36 neemt. Ik zou eerder dan een 34/50 nemen. Het heeft een beetje met de hefboom te maken. Doordat je voor versnelling heel klein is in jouw voorbeeld en de kracht op je pedalen heel groot ben je zo rond. Als je een wat groter verzet voor neemt en ook groter achter dan gaat dat veel geleidelijker.
Ik weet niet of je een beetje de MTB cultuur volgt daar rijd iedereen met een 30-38 voor en een 11/46-50 achter. Dat is niet voor niks. Buiten dat je een ideale kettinglijnen hebt kan je ook schakelen zonder grote tussen stappen. Zeker met de 12 speed. Doordat je een dood punt hebt en geen overlap knal je met je volle kracht op een bijna gewichtloos achterwiel.
Denk bijvoorbeeld aan een 4×4 of een trekker die hebben ook een hoge en lage gearing. Hoe kleiner je tandwiel voor hoe meer kracht er vrij komt. Hoe groter je tandwiel hoe lager de kracht op lage toerentallen maar op hogere snelheid meer kracht. En dat laatste dat wil je.
Daarbij door de kleine wielen is je kracht overbrenging ook nog eens anders dan bijvoorbeeld een 700c of 29er.
Veel theorie maar ook vooral veel trainen.
LikeLike
Ah, dat maakt eea een stuk helderer. Dank voor je toelichting! Ik volg het MTB gebeuren eigenlijk niet zo (zelfbescherming, anders ga ik dat ook nog leuk vinden 😉) behalve dat ik wel had gezien dat de cassettes steeds groter worden en dat de 11-12-13 groepen steeds meer de norm gaan worden… Ik ga dit zeker in gedachten houden voor als ik nog eens een keer de heuvels op ga zoeken!
LikeLike
Dat is ook waarom ik niet snap dat ligfiets fabrikanten die norm niet volgen. Je bereik is veel groter. Je knieën worden minder belast en vooral je komt overal boven. Sunrace heeft een derrailleur die je zowel voor 10/11/12 speed kan gebruiken ideaal. Mocht je nog eens in de Vlaamse Ardennen fietsen dan zou ik van t voren eens een verkenningsronde rijden en evt diverse cassettes en tandwielen mee nemen en gaan testen daar.
Verder respect dat je het gereden hebt ik zou het zelf niet aandurven met het verzet dat jij daar gereden hebt.
LikeLike
BRAVO et félicitation surtout en Trike.
J-B de France.
LikeLike
Met de velomobiel heb ik ook wel 25% gedaan. Zolang je een goede weg hebt die droog is, gaat dat prima. En natuurlijk een goede achtervering die je band op de weg houdt ;-). De koppenberg lijkt me overigens niet geschikt voor een velomobiel :-P. Die heb ik op de racefiets gedaan, en daar ben ik wel zonder afstappen boven gekomen dacht ik. Al is dat wel lang geleden, dus ik weet het niet meer 100% zeker.
LikeLike