Vandaag heb ik een zogenaamde “seizoensopeningsrit” gereden zoals er in deze tijd zoveel worden georganiseerd. Alsof het seizoen ooit gesloten is geweest! Maar goed, mijn deelname aan de Primaveraride was gratis en de Utrechtse Heuvelrug is een mooie omgeving om te fietsen, dus ik had er zin in! En vorig jaar was deze rit ook prima georganiseerd dus ook dat zat wel goed.

De rit vertrok vanaf landgoed de Horst in Driebergen en ik wilde er graag fietsend naartoe. Maar om nu helemaal vanuit thuis op en neer te gaan én daar een rit te rijden, dat was toch iets teveel van het goede… Dus als werkbaar compromis had ik besloten de auto vlakbij Gorinchem te zetten en vanuit daar op en neer te rijden. Met een enkele reisafstand van ca. 65 km zou mijn dagtotaal dan ergens rond de 200 km zitten en dat is een mooi stukje rijden 😊

De weersvoorspellingen waren behoorlijk belabberd. Gedurende de week zag het er nog naar uit dat zondag het keerpunt zou zijn naar beter weer. na een lange periode van heel veel regen en harde wind. Echter naarmate het weekend dichterbij kwam, bleek dat dit naar dinsdag was verschoven. Het was vandaag dus fris, nat en winderig… Onderweg heb ik minimaal 5 keer een hagelbui gehad waarvan er twee zo hevig waren dat ik moest stoppen. Bij de laatste heb ik mezelf helemaal laten zakken in de fiets zodat alleen mijn petje nog boven de schuimkap uitstak en zo de bui uitgezeten. Zag er vast erg vreemd uit…

Dit weer met zijn harde wind (kracht 5 en soms 6) in combinatie met veel (gelukkig korte) regenbuien, levert wel prachtige luchten op! En door de buien geniet je des te meer van de droge perioden 😀

Na een natte en winderige heenrit (was af en toe bang mijn petje te verliezen…) ben ik aangekomen bij Landgoed de Horst. Echt druk was het niet meer want het was intussen half 11 en de meeste rijders waren allang onderweg. Ik was zelf wat later vertrokken omdat het afgelopen nacht lang te hard bleef waaien. Maar op een gegeven moment ging de wind toch wat liggen en heb ik besloten alsnog te gaan. Met als gevolg dat ik dus pas laat ter plekke was.

De rit zelf was prima georganiseerd zoals ik van NL Tourrides gewend ben. Goed bewegwijzerd voerde de rit door de prachtige omgeving van de Utrechtse Heuvelrug. Ik had de rit zelf wat aangepast om mijn laatste vakjes in dat gebied te vullen waardoor vooral het eerste deel wat afweek. Maar ten goede want ik heb aanzienlijk meer door de bossen gereden dan wanneer ik de officiële route had gevolgd 😀

Bij de eerste verzorgingspost in Rhenen aangekomen bleek deze al opgedoekt te zijn! Later las ik in de deelnemersinformatie dat deze maar tot 12 uur open was. Als je tot 11 uur kunt starten en de eerste post is op ruim 30 km, dan vind ik dat persoonlijk toch wel wat aan de krappe kant… Gelukkig was ik goed voorbereid en kon ik na een paar boterhammen soldaat te hebben gemaakt weer verder.

En ja hoor, na de beklimming van de Maarnse Berg die ik erg zwaar vond, bleek dat ik weer eens een lekke band had. Nu snap ik ook waarom die klim zo enorm zwaar ging… Ik ontdekte het zuiver toevallig bij een sanitaire stop, op die Marathon Plus kun je gewoon doorrijden, ook al staan ze leeg… Het bleek dat een venijnige kiezel zich dwars door 5 mm protectie had geboord! Onplatbaar…. nee dus!

Gelukkig was ik deze keer wel goed voorbereid en ik heb de band ter plekke geplakt (scheelt me thuis weer werk en was vrijwel net zo snel als vervangen) kon ik weer verder. Het leek ineens wel of ik elektrische ondersteuning aan boord had!

Onderweg moest er uiteraard het nodige geklommen worden. De Maarnse Berg zoals gezegd maar ook de Amerongse Berg, de Leersumse Berg en nog een aantal heuveltjes. Dat vind ik toch behoorlijk tegenvallen met de velomobiel! Je merkt dan toch wel dat je 35-40 kilo extra omhoog zeult… En het wordt nu toch echt eens tijd dat ik die achterderailleur eens maak zodat ik ook de laagste versnellingen goed kan schakelen! Met bijna 70 km/u al freewheelend naar beneden is dan wel weer een belevenis!

Bij de finish heb ik nog een gratis paar sokken en een flesje wax lube smeermiddel opgehaald en een bak koffie gedronken. En uiteraard mijn medaille in ontvangst genomen (“Wat is dat nu weer voor een fiets?” vroeg een verbaasde ronde miss). Gelukkig was het weer intussen net wat minder wisselvallig geworden, een goed vooruitzicht voor de terugrit 😊

De rit naar huis was zeker zo mooi, misschien nog wel mooier dan de heenrit. Veel mooie paden en prachtige stapelwolken. Ook nu weer een veerpontje in de route, deze keer bij Culemborg. De bestuurder van de auto voor mij stapte even uit om me te zeggen dat hij mij toch echt niet zag! Mmm, hoe wist ie dan dat ie uit moest stappen om me dat ze zeggen? Maar hij bedoelde het goed en uiteraard kwam ook de bekende “vlag suggestie” weer om de hoek kijken…

Doordat ik wat later was heb ik het laatste half uur door het donker gereden waarbij bleek dat mijn eerste accu vrijwel geheel leeg was. Dat vond ik vreemd want normaal gaat deze veel langer mee. En hij was geheel vol toen ik vertrok en ik heb niet de hele tijd mijn voorlamp, de grootste verbruiker, aan gehad. Dat ga ik even in de gaten houden, het zou best kunnen dat deze gewoon wat minder aan het worden is door de leeftijd. Gelukkig heb ik nog een accu en na even omstekkeren kon ik weer verder.

Aan het einde van de rit bleek niet alleen dat ik bijna 210 km had gereden, het was ook een uitermate productief “vakjesdagje” geweest! Ik heb zoals ik graag wilde de Utrechtse Heuvelrug “dicht” gereden en 76 vakjes aan mijn collectie toegevoegd. Maar ik was vooral blij verrast door de uitbreiding van mijn cluster met 142 vakjes!

Nu even een dagje rust dan kan ik gaan genieten van het betere, drogere weer dat voorspeld wordt met een stuk minder wind! Kijk er al naar uit!

Meer info en (veel meer) foto’s op Strava