Vandaag heb ik met de Raptobike de Alblasserwaard onveilig gemaakt. Dit oude veenweidegebied is prachtig om door te fietsen met zijn vele waterlopen en molens. Het landschap ziet er in mijn ogen authentiek uit (dus niet strak en ruil-verkaveld) en daar hou ik wel van!
Mijn doel was ook om alle vakjes die ik daar nog moest vullen “af te tikken” maar dat is helaas niet gelukt… Door de wintertijd werd het vandaag een uur vroeger donker en gecombineerd met de lage gemiddelde snelheid die ik op de Raptobike Midracer haal, zorgde dat ervoor dat ik tijd tekort kwam. De straffe noord-oosten wind hielp ook al niet mee…
Dit was mijn eerste rit sinds lange tijd op de Raptobike. Ik denk dat ik er sinds het Rondje Stelling niet meer op gereden had. Ik merk dat ik toch een sterke voorliefde heb voor de trike… Na het Rondje Stelling was ik een beetje klaar met de Raptobike, ik kan er maar niet goed aan wennen. Met name de wendbaarheid, of beter, het nagenoeg ontbreken daarvan en het moeizame op en afstappen door het erg lage stuur, zorgen ervoor dat de fiets (te) veel stil staat.
Maar vandaag dus toch in de herkansing! Ik wist dat de rit vandaag zou bestaan uit voornamelijk geasfalteerde polderwegen. Geen onverhard dus en vooral weinig gekke haakse bochten etc. En dan blijkt de Raptobike toch weer best een hele fijne fiets! Snel is hij zeker niet (althans niet met mij aan boord en windkracht 4 op kop) maar een comfortabele, en ook verschrikkelijk mooie toerfiets is het zeker. Misschien moet ik hem toch nog maar niet afschrijven…
Ik had me in vol winter-ornaat aangekleed, inclusief overschoenen en de dunne Merino onderhandschoenen. En ik heb geen moment koud gehad, ondanks dat het maar 3 graden was toen ik bij de auto terugkwam. Ook niet te warm trouwens. Onderweg kwam ik nog een wielrenner tegen in korte broek en t-shirt, malloot….
Voor ik het wist begon de zon al onder te gaan! Een van de lusjes die ik had ingebouwd moest ik laten vervallen en eer ik bij de auto was een tweede lusje ook. Ik heb er niet veel lol in om in het donker te gaan rijden op onbekend terrein… Daarbij gaat dat ook aan het doel van het vakjes vullen voorbij: “nieuwe wegen ontdekken”. In het donker valt er weinig te ontdekken immers…
Dus binnenkort ga ik nog eens terug voor de “binnenring” die ik nu gemist heb. En voor dat ene vakje in het noordelijke deel van de Biesbosch wat er steeds maar niet van komt… En dat is geen straf want het is erg mooi daar, ik heb genoten vandaag!
Erik fietst! 
Ik vind het jammer om te lezen dat je niet kan wennen op de raptobike. Ik zelf vind. Het juist mijn favoriet. Ik fiets er dan ook mee over asfalt, boswegen en zelfs gravel. Mocht je hem weg doen dan mag je een seintje geven want heb dan misschien wel interesse.
LikeLike
Tja Pieter, dat geeft maar weer eens aan dat iedereen anders is 😉 Maar bij deze rit heb ik juist wel heerlijk gereden op de Raptobike! Voor mij bevalt deze fiets het beste op langere afstanden met goede asfaltwegen. Volgend jaar wil ik ook wat randonneurstochten gaan doen en daar zou de Rapto wel eens erg geschikt voor kunnen zijn. Het zitje is ook de comfortabelste dat ik heb, niet onbelangrijk op lange stukken! Qua looks en concept vind ik het nog steeds een hele mooie fiets en voorlopig hou ik hem nog even. Mocht ik hem toch ooit weg willen doen dan geef ik je een seintje!
LikeLike