Al jaren, zelfs voordat ik enthousiast ben gaan fietsen, wilde ik een keer met het pontje vanuit Moerdijk naar Strijensas. En ieder jaar komt het er niet van terwijl de kade nota-bene een paar honderd meter van mijn huis ligt… Maar vandaag dan toch eindelijk de daad bij het woord gevoegd en op de voorlaatste vaardag van dit jaar het pontje alsnog genomen! En niet alleen dit pontje, ook het veer tussen Willemstad en Numansdorp heb ik voor het eerst gebruikt.

Illegaal…
De dag begon niet helemaal zoals het hoort. Ik wilde toch wel erg graag het vakje bij de haven van Noordschans halen, Dat had ik eerder geprobeerd maar toen had ik me laten afschrikken door de “verboden toegang” bordjes. Maar omdat ik later had gelezen dat er op het terrein een brasserie zat waar je wel gewoon naartoe mocht (aldus de slagboom en bordjes negerend), waagde ik het erop. Dat het restaurant vlak bij de ingang zit en ik helemaal op de uiterste punt van de haven moest zijn is uiteraard slechts een detail 😉

Dus vlot de hele haven doorgesjeesd, vakje gehaald en weer net zo snel weer terug gereden. Toch voelde ik me opgelucht toen ik weer op de openbare weg was. Ik ben ook een veel te brave borst af en toe…

Een leuke ontmoeting!
Soms ontmoet je tijdens een fietsritje mensen die je bijblijven. Vandaag was zo’n dag. Het betrof de schipper van veerpont “Anna” die me van Willemstad naar Numansdorp zou brengen.

Niet alleen bleek dat nu eens niet een grijze heer op leeftijd te zijn (sorry voor het stigma maar de meeste schippers die ik tegenkom voldoen toch echt wel aan dat profiel…) maar een vlotte dame! Nou eigenlijk meer gewoon een “stoer wijf” want hoe vaak kom je iemand tegen die tweemaal de Pacific heeft over gezeild, woont op een prachtig gerestaureerde salonboot uit 1908 en ook nog eens razend enthousiast werd over iets “nerdisch” als het vakjes vullen op Strava! En die me ook nog eens koffie aanbood en voor mij haar vaarroute zo aanpaste dat we zeker door twee vakjes kwamen die ik nog moest vullen! 🙂 Ik vond het super leuk om je te ontmoeten Caroline (nee, geen Anna dus…), you made my day!

Bordjes, hekken en cijfersloten
Zoals vaak bij routes die gemaakt zijn via Strava (ik gebruik die routeplanner tegenwoordig meestal van vanwege de Veloviewer plugin) kom je onderweg nogal eens voor verrassingen te staan… Wegen die helemaal geen weg zijn, verboden trajecten en nagenoeg onbegaanbare paden. Meestal is het maar één weg of zo in de hele route maar vandaag was het helaas een stuk erger…

Deze keer kwam in vooral heel vaak het bekende “artikel 461 verboden toegang” bordje tegen op wegen die Strava beschouwt als regulier fietspad. Maar ook hekken, slagbomen en cijfersloten! Er werd vandaag dus nogal veel gekeerd en teruggereden. Soms zou ik gewoon wat meer durf willen hebben maar aan de andere kant, die bordjes staan er niet voor niets…

Koeien
Door de “glitches” van Strava bleek het af en toe lastig om een vakje te halen. Zo was er vandaag bijvoorbeeld één vakje dat ik zou halen door even een weg een stuk in te rijden. Bij vakjes met erg weinig wegen is dat soms de enige optie. Die weg bleek er echter helemaal niet te zijn!

Maar toen kwam ik langs de bovenstaande beelden… Deze stonden in de tuin van een boerderij waarvan de oprit wel net in het vakje lag! Dus onder het mom van “even de oprit oprijden voor een betere foto” toch het vakje gehaald. En zeg nu eerlijk, het is ook een mooie beeldengroep, een stuk fraaier dan die grote kunststof koeien die je regelmatig bij veehouders ziet staan…

Genoten
Het was vandaag een mooie dag, het weer was stralend en met zo’n blauwe hemel kun je ook alleen maar mooie foto’s maken :). De route door de Hoekse Waard was erg fraai.

Leuke kleine weggetjes, veel lanen met bomen en mooie dorpjes. Uiteraard ook wat saaiere stukken maar goed, je kunt niet alles hebben.

Tegen het einde van de rit bleek dat ik door de extra kilometers nogal uit mijn planning was gelopen… Zo erg zelfs dat ik het veer van Strijensas naar Moerdijk dreigde te gaan missen! Dus op gok heb ik de schipper gebeld met de vraag of hij even wilde wachten. En dat was goed 🙂

Uiteraard stond ik prompt na dat telefoontje wéér voor een hek… Toen de route maar de route gelaten en de kortste weg naar Strijensas gereden. Waar ik bijna een kwartier te laat aankwam bij de pont die er inderdaad nog lag :). En ja, deze schipper was een grijze heer op leeftijd… Die me onderweg het nodige heeft verteld over de Hoekse Waard en de Sassenplaat, een zandbank voor het industrieterrein van Moerdijk. Daar zouden zelfs lepelaars zitten! En ik heb een mooie kaart meegekregen voor mijn volgende expeditie naar de Hoeksche Waard 🙂

Na ruim 123 km was ik weer thuis en bleek dat ik maar liefst 47 hokjes had gevuld en mijn cluster had uitgebreid van 385 naar 460. Maar vooral met een voldaan gevoel en een prachtige rit vers in het geheugen! En omdat ik toch hier en daar een vakje gemist heb, mag ik nog eens terug en dat is geen straf!

Meer info en (veel meer!) foto’s op Strava