Vandaag heb ik met de Raptobike het rondje stelling gereden: zo’n 170 km langs de ca. 45 forten en vestingwerken van de stelling rondom Amsterdam.
The GOOD
Dit was zonder meer één van mooiste toertochten die ik dit jaar gereden heb! Meestal worden dit soort (langere) tochten uitgezet over wegen waarop wielrenners lekker kunnen doorrijden. Vaak nogal saaie wegen dus… Zo niet bij het rondje stelling!
Veel mooie, kronkelige en vaak wat smalle wegen dus. Soms tussen de schapen door (die gaan echt voor niets opzij…) en soms over prachtige brugconstructies. O.a. een mooie stalen brug over de A4 bij Hoofddorp en de gloednieuwe fietsbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal bij Nigtevegt.
En dat alles bij werkelijk subliem weer, strakblauwe hemel, niet te warm en amper wind. O ja, de vele vliegtuigen die soms wel heel laag overkwamen moet ik ook echt even noemen! Als provinciaal vind ik dat toch altijd weer een imposant gezicht 🙂
Ook de bewegwijzering was erg goed, splitspunten en controleposten stonden erg goed aangegeven. Ik ben maar één keer mis gereden en dat lag ongetwijfeld aan mijzelf. En natuurlijk was de entourage ook erg mooi, onderweg heb ik een aantal mooie forten, batterijen en andere vestingwerken gezien.
The BAD
Ik ben gewend dat je bij verzorgingsposten je bidon kunt vullen met sportdrank en dat je wordt voorzien van een reep, koek, fruit o.i.d.. Niets van dit alles hier. Op een plakje cake en een (overrijpe) banaan na werd er niets uitgedeeld! Op zich niet zo erg en ook wel te verklaren door de lage inschrijfprijs maar dat hadden ze wel wat beter kunnen aangeven. Gelukkig had ik zelf voldoende meegenomen.
En dan de Raptobike… Ik begin echt een haat-liefde verhouding te krijgen met die fiets. Gisteren sloeg de weegschaal eerder door naar haat dan liefde… Ondanks dat deze fiets verreweg het lekkerst ligt van al mijn liggers (dat had eigenlijk bij “the GOOD” gemoeten 😉 ) blijf ik ernstig problemen hebben met de enorme draaicircel van het apparaat. Bij haakse afbuigingen, bijvoorbeeld bij het oversteken van een weg, kan ik de bocht heel vaak niet nemen. Dat zal ongetwijfeld ook met gewenning en mijn durf te maken hebben maar zeker ook met de constructie van de fiets.
Verschillende keren heb ik een weg lopend overgestoken en door de gladde zolen van mijn schoenen in combinatie met de hoge zit, ben ik een aantal keer bijna op mijn plaat gegaan. Gelukkige alleen maar bijna… Ik heb de fiets menigmaal vervloekt. Op de buitenwegen rijdt hij dat wel weer helemaal prima! Het is gewoon echt een fiets voor buiten de stad, geef mij in de stad maar mijn gooi-en-smijt Shockproof!
The UGLY
Ja hoor, het was na maanden geen last meer te hebben gehad weer raak… Mijn linkerknie speelde weer op! Na ca. 100 km (heel toevallig ongeveer de langste afstand die ik tot dusver met de Raptobike had gereden…) kreeg ik pijn in mijn linker knie. Die werd zo erg dat ik op een gegeven moment er helemaal geen kracht meer mee kon zetten…
Omdat ik bij wegrijden altijd met links aanzet, was dat nog eens extra vervelend. Gelukkig deed mijn rechterbeen het wel prima en kon ik daarmee goed compenseren en de rit uitrijden. Ik hoop wel dat dit eenmalig was want is was juist zó blij dat ik er vanaf was!
Al met al heb ik een leuke dag gehad met een mooie rit en perfect weer (ben weer behoorlijk verbrand!). Als ik met de trike of de Shockproof was geweest zou de dag wellicht perfect zijn geweest. Maar goed, je kunt niet alles hebben!
Erik fietst! 