Vandaag heb ik mijn allereerste fietsritje op Tsjechische bodem gereden! De bedoeling was om na een bezoek aan Theresiënstad met het gezin, terug te fietsen richting camping. Het voormalig concentratiekamp en de vesting in Terezin waren trouwens erg indrukwekkend, ook bij de kinderen kwam het echt binnen. Goed om dit soort plaatsten in stand te houden om ons te blijven herinneren aan de gruwelijkheden van de tweede wereldoorlog.
Het fietstochtje zou gaan via een deel van de Elberadweg, een relatief vlak ritje van ca. 90 km. De Elberadweg, althans het Duitse stuk, zou één van de fraaiste lange afstand fietsroutes moeten zijn van Europa, dus ik was heel erg benieuwd! Tsjechië staat niet bekend als een echt fietsland, al is fietsen er naast voetbal en ijshockey de meest populaire sport. Maar dat is dan wel op een MTB en dat is niet voor niets… De meeste uitgezette fietsroutes, en dat zijn er heel wat intussen, zijn dan ook niet zo goed geschikt voor smalle 25 mm bandjes… Maar de Elberadweg was dat vast wel…. toch?
Gestart ben ik onder de Elbe brug in Litomĕřice. En ja, de eerste km bestonden uit fraai asfalt 🙂 Dat daarna abrupt overging in een diep, haast onberijdbaar karrespoor… 😦 Ik was heel blij dat het al lange tijd droog was, met modder was dit absoluut een kwestie van lopen geweest…
Na ca. 10 km was ik het spoor al bijster… Eén afslag gemist en je vindt de route niet meer terug. De kaarten in het officiële boekje van de Elberadweg zijn niet gedetailleerd genoeg en gpx bestanden heb ik alleen kunnen vinden voor het Duitse deel van de Elberadweg. Na een aantal keer stoppen toch de Elbe en de route weer gevonden 🙂
Later heb ik vooral het verkeer goed in de gaten gehouden, de Elberadweg wordt erg druk bereden door fietsers (nagenoeg allemaal op MTB), inline skaters en steppers. Zag je enige tijd geen fietsers dan zat je vrijwel zeker verkeerd…
Onderweg bestond de route grotendeels uit prima asfalt maar ik heb ook gravel, bospaden, grote tegels en kasseien gehad… Met het droge weer ging dat allemaal nog wel met mijn smalle 25 mm bandjes. Wat zijn die Vredestein (Fortezza Senso Superiore all weather) trouwens enorm fijne banden! Snel, veel grip en toch erg comfortabel en soepel.
De bewegwijzering was over het algemeen best in orde al waren de bordjes soms wat verstopt… De plaatsnamen onderweg kan ik maar niet onthouden, een paar minuten na het kijken op mijn telefoon-navigatie was ik de naam alweer vergeten…
Totdat ik bij Melnik kwam ging alles alles goed. Daar bleek echter de brug afgesloten te zijn (aan bewegwijzerde omleidingen doen de Tsjechen niet…). Er voer wel een noodpontje maar die kon slechts 10 man per keer overzetten en er stonden er zeker 30 te wachten, allen mèt fiets… Na een tijdje heb ik toch besloten terug te rijden en een eerdere brug te nemen. Ik zou dan aan de overzijde van de Elbe de route wel weer oppakken… Nou dat is me niet gelukt 😦
Zonder goede kaart lukte het me gewoon niet om de route terug te vinden. Na veelvuldig gestopt te zijn, heb ik maar besloten via de kortste weg terug te rijden naar de camping. En dat viel me reuze mee! De meeste hoofdwegen hebben heel redelijk asfalt en in tegenstelling tot hetgeen ik overal had gelezen, vond ik dat de Tsjechen goed rekening hielden met mij als fietser.
Dat het aangeven van wegafsluitingen niet het sterkste punt van de Tsjechen is bleek later nogmaals… Opeens stond ik zonder vooraankondiging voor een opgebroken brug over de snelweg. Met als enige keuze de snelweg op. Nu heb ik best vlot doorgereden maar dat was me toch teveel van het goede 😉
Dat werd dus weer terugrijden… Als ik één ding geleerd heb, is het dat ik hier niet meer op pad ga zonder goede kaart of op zijn minst een globale route op papier. Op naar mijn volgende tocht!
Erik fietst! 