Eindelijk was het zover, de datum van de NIMMA amtenarentoertocht 2018 was aangebroken! Gisteren hebben zo’n 800 ambtenaren kunnen genieten van een prachtige rit rondom Nijmegen!

Sinds begin van dit jaar ben ik op mijn werk bezig geweest met het maken van promotie voor de ambtenarentoertocht met als doel zoveel mogelijk collega’s enthousiast te maken. Diverse postings op ons interne social media netwerk, posters op alle prikborden, e-mails en items op de informatieschermen etc… Met als eindresultaat ca. 15 collega’s die gisteren met mij genoten hebben 🙂

Start- en eindplaats was de oude Honig soepfabriek in Nijmegen, tegenwoordig fietsmiddelpunt van Gelderland!

Rond half 8 ben ik vertrokken naar de Honig fabriek in Nijmegen. Hierin zit tegenwoordig o.a. het Dutch Bicycle Centre, een verzameling van 14 fietsenzaken met voor ieder wat wils. Van kinderfietsen tot tandems en van ligfietsen tot een fietskoerier. De perfecte startlocatie voor een toertocht dus! Geen file en vanaf de parkeerlocatie was ik in een wip bij de start.

Toen ik aankwam was het al lekker druk. Je moest een kaart halen en die laten scannen zodat men wist dat je vertrokken was. Het was de bedoeling die kaart ook te laten scannen bij terugkomst maar toen ik terug was bleek de scanbalie verdwenen en kon ik niet vinden waar ik dan wel moest zijn… Dus systeemtechnisch ben ik nu nog steeds aan het fietsen 😉

Na het scannen kregen we ook allemaal nog een bel met kompas erop, voor als we de weg kwijt zouden raken! Dat was een vooruitziende blik maar daarover later…

Na een bak koffie heb ik eerst bij Elan ligfietsen nog even een andere achter schokdemper op mijn fiets laten zetten. Sinds de Elfstedentocht was het geklapper op klinkerwegen niet meer om aan te horen, de oude demper was na 18 jaar echt op. Helaas bleek dit wat duurder dan verwacht maar eerlijk is eerlijk, het fietste een stuk lekkerder!

De rit begon met het volgen van de Waalbandijk in Westelijke richting. Persoonlijk vond ik dit stuk, tot aan de afbuiging richting Batenburg, een van de minst mooie stukken van de rit. De Waal is niet naar mijn idee niet zo mooi als de Maas om langs te rijden. Maar aan de andere kant, door mijn rit naar Drenthe en naar Friesland ben ik de laatste weken ook wel verwend met de mooiste routes…

Batenburg was een leuk oud plaatsje en net nadat we de Maas zijn gaan volgen kwam ik nog langs de ruïnes van het oudste kasteel van Gelderland. Ze waren volop bezig met het opzetten van tribunes voor het ruïne festival dat daar plaats zou vinden dit weekend.

Het stuk langs de Maas vond ik wel erg mooi. We konden genieten van fraaie vergezichten over het water en een paar mooie oude stalen bruggen en molens.

Hier begon me ook op te vallen dat de route bewegwijzering echt wel beter kon… De route week ook op enkele plaatsen af van de GPX bestanden die beschikbaar waren gesteld. Dit was vaak bij een stuk onverhard waarvan het leek of men hier pas op de dag zelf achterkwam. Ik vraag me dan ook af of de routes met de fiets zijn nagereden…

Daarnaast waren de bordjes vaak onlogisch opgehangen. De bordjes zelf waren duidelijk genoeg en er hingen er ook meer dan voldoende maar met name bordjes die “rechtdoor” aangaven hingen vaak in de rijrichting (waardoor ze dus juist vanuit de rijrichting niet zichtbaar waren!) in plaats van rechtop met de pijl omhoog… Gelukkig had ik mijn navigatie aan staan 🙂

Na de mooie sluizen in het Maas-Waas kanaal splitste de route zich, de 110 moest rechts, de 75 rechtdoor. Ondanks dat dit op de weg stond aangegeven vraag ik me af of iedereen dat goed gezien heeft… Maar goed, mij Garmin dus wel en ik vervolgde mijn weg richting Groesbeek.

Ik heb deze tocht overigens alleen gereden. De redenen waren dat ik met de ligfiets was (dat rijdt niet zo lekker in een peloton), ik graag mijn eigen tempo bepaal (en vaak stop voor foto’s) en ik door de nieuwe schokdemper pas laat weg was.

Na een aardig klimmetje over de Mookerheide doken we de Groesbeekse bossen in. Een mooie lange afdaling over perfect asfalt, genieten dus! En dan ineens heel scherp naar rechts, een afslag die slecht aangegeven stond en waar ik meerdere mensen heb zien doorrijden in de korte tijd die ik stilstond om bovenstaande foto te maken…

Onderweg waren er twee verzorgingsposten. Ik mag dan wat aanmerkingen hebben op de bewegwijzering, de verzorging was uitmuntend! Bananen, winegums, koek en sportdrank, allemaal ruim voorhanden. En natuurlijk ook de welbekende en onlosmakelijk met wielrennen verbonden koffie met appeltaart 🙂 Overigens waren het lang niet allemaal wielrenners die deze tocht fietsten. Ik heb ook veel collega’s gezien op gewone fietsen. En waarom ook niet!

Wat me ook opviel is dat veel collega’s reden in prachtige tenues van de betreffende Gemeente of andere overheidsinstelling. Bijvoorbeeld die van Gemeente Nijmegen en de GGD waren erg fraai. Ik heb ook binnen Gemeente Breda geprobeerd dat voor elkaar te krijgen maar de ambtelijke molens draaien hiervoor helaas te langzaam… Ondanks dat het management het er wel mee eens was dat het goed is om je op dit soort evenementen als Gemeente te presenteren, bleek het te kort dag om dat voor deze rit nog te realiseren. Wie weet volgend jaar… Ik had zelf nog wel net op tijd, de vrijdag voor de rit, mijn nieuwe 076 fietst shirt op kunnen halen dus ik lag er gesoigneerd bij 🙂

Na Groesbeek volgde een stukje door Duitsland (hallo telefoonpalen!). De heuvels in dit deel van de route, zeker ook aan de horizon, vond in on-Nederlands aandoen. Kreeg spontaan een beetje een vakantie gevoel!

Onder aan de Oude Kleefsebaan was de tweede stop met heerlijke Luikse wafels. Goede brandstof voor het klimmetje dat volgde. Deze heuvel heet niet voor niets “Duivelsberg”…

Het laatste stuk voerde ons onder andere door de Ooijpolder. Deze weg deed me sterk denken aan de Diefdijk boven Leerdam waar ik eerder over schreef. Een hoog gelegen dijk met prachtige uitzichten aan beide zijden. Genieten dus!

Vlak voor Ubbergen kwam ik een collega tegen die veel eerder vertrokken was. Hij vertelde mij dat van onze collega’s maar enkelen de 110 km daadwerkelijk hadden uitgereden, omdat de rest onderweg de juiste afslag hadden gemist… En hij waarschuwde me voor de Holleweg van Ubbergen…

En terecht… Dat was by far de zwaarste klim die ik tot dusver heb gedaan op de fiets. Ik was juist met de ligfiets gegaan vanwege het grote aantal versnellingen dat die fiets heeft maar het is nooit klein genoeg… Een slingerweg naar boven, geplaveid met waaltjes en met 5 drempels onderweg (ik heb zo’n hekel aan drempels in een helling…).

Maar goed, ik ben boven gekomen om daar tot de ontdekking te komen dat het verkeer muurvast zat… Er stonden van beide kanten auto’s te wachten en niemand wilde voorrang geven… De stroom vanuit de andere kant bestond uit deelnemers van een of andere rally. Allemaal van die enorm dure patserbakken… Waar ik al steppend gelukkig nog net kon langs afdalen 🙂

Het laatste stuk voerde dwars door Nijmegen terug naar de Honig fabriek. Daar was niet zo heel veel volk meer (ik was zoals gezegd laat gestart) maar dat gaf me de tijd nog even rustig rond te kijken in het Dutch Bicycle Centre.

Al met al was het een mooie rit die best goed georganiseerd was. Met wat extra aandacht voor de bewegwijzering en de wachttijd bij de start de volgende keer, kan het helemaal perfect worden. En iedereen die er deze keer niet was, gewoon komen in 2019!

Meer info en (erg veel) foto’s op Strava