Vandaag weer de terugreis aanvaard. Van Nijhuizum naar Stavoren, via de pont naar Enkhuizen en daarna door naar Kortenhoef. Omdat de pont pas vertrok om 10:25 uur, hoefde ik vandaag niet zo achterlijk vroeg uit bed… hetgeen ik uiteraard wel was. Dus maar lekker op mijn gemak de hut opgeruimd en alles ingepakt.
Het eerste stukje in Friesland was erg rustig. Via Koudum naar Stavoren gereden. Ik dacht dat ik zeeën van tijd had maar dat viel heel erg tegen… Geen tijd meer dus om het beeldje van het “vrouwtje van Stavoren” op te zoeken…
In Stavoren de fiets op het dek van de Bep Glasius vast laten zetten. Onder het genot van een kop koffie met appeltaart heb ik mijn blog van gisteren bij kunnen werken. Ook nog een praatje gemaakt met twee Schotten die ook de Fietselfstedentocht hadden gereden en die net als ik op weg naar huis waren. Ze hadden net als ik genoten!
Daarna weer lekker gaan fietsen. En dat ging inderdaad lekker want het stuk tussen Enkhuizen en Hoorn was erg mooi. Autoluw fiets je boven op de dijk waarbij je links uitkijkt over het Markermeer en rechts over de weidse polders. Prachtig!
In Hoorn heb ik heerlijk gegeten bij de Oude Waegh. Een groot bord pasta, dat ging er wel in 😀
Helaas was de weg hierna lang niet zo mooi als het stuk tot aan Hoorn. Binnendijks en slecht wegdek. Ook plaatjes als Edam vond ik niet echt de moeite waard.
Nee, neem dan Volendam… Ik dacht dat ik in Zeeland wel het nodige had gezien qua toeristenwinkeltjes etc. maar dit sloeg alles. Het ene winkeltje met souvenirs na het andere. En veel oosterse toeristen uiteraard…
Ze hadden ook hun eigen “Batavia” in de haven liggen. Een platbodem uitbundig versierd met houtsnijwerk en ornamenten. Heel kitsch maar goed passend bij de rest van Volendam 😉
Na Volendam ging het via Monnikendam langs de Gouwzee. Een erg mooi stuk over een smal toeristisch fietspad boven op de dijk maar op een gegeven moment was het daar niet meer te harden door het enorme aantal vliegjes! Ze zaten echt overal, ik zat helemaal onder! Alsof het regende!
Na een klein stukje Amsterdam een stuk gereden over de Diemerzeedijk, ook dat was genieten! Het leek wel zo’n fiets snelweg: breed en strak asfalt en geen auto’s. Het pad ging over in een slingerweg tussen de schapen. Wat zijn die beesten toch stoïcijns, ze geven echt geen krimp en blijven gewoon midden op het pad staan…
Het laatste stuk ging door het Naardermeer. Een stukje in de buurt van Kortenhoef dat ik nog niet kende 😊
In mijn spiegel zag op een gegeven moment iets roze naderen. Een druk appende tiener op een e-bike kwam met 27 per uur al slingerend aanpeddelen… alsof het geen moeite kost… (wat het waarschijnlijk ook niet kostte). Dus maar even extra aangezet, dat zij mij in zou halen met haar telefoon in haar hand, dat ging me toch niet gebeuren…
En toen was ik er alweer. Mijn elfsteden avontuur nadert zijn einde. Nog maar één dag fietsen en dan ben ik weer thuis. Gelukkig hebben we de foto’s nog 😉
Erik fietst! 