Vandaag heb ik na lang twijfelen een bike-fit laten uitvoeren! Mijn knieklachten blijven maar aanhouden en het leek me een leuke ervaring. Een artikeltje op Cobbles trok me over streep, baat het niet dan schaadt het ook niet (behalve dan in de portemonnee…)
En hoe ga je naar een fietsmeting? Op de fiets uiteraard! Enkele reis Moerdijk-Vlaardingen (waar de meting plaats zou vinden) is ruim 45 km, goed te doen dus. En het werd een tocht met “tunnelvisie” want zowel de Kiltunnel, de Heinenoordtunnel als de Beneluxtunnel werden in beide richtingen gedaan! De Kiltunnel vind ik de zwaarste, met name het laatste stuk komende vanaf ’s Gravendeel aan de Zuidzijde. De Beneluxtunnel vond ik de leukste, in de richting van Zuid naar Noord vanwege het mooie gedicht dat in de wandtegels is opgenomen 🙂
Verder was het een leuke rit, alleen al omdat ik in deze omgeving zelden rij. Erg afwisselend ook, het ene moment rij je letterlijk tussen de Schotse Hooglanders, het andere moment vergaap je je aan de grote aantallen containers op een van de terminals van Rotterdam!
De Bike-fit
Eenmaal aangekomen bij Cube Store Vlaardingen werd ik hartelijk ontvangen door Ronald die me vandaag zou “meten”. Mijn fiets ging mee naar binnen en ontving een hoop lovende woorden 🙂 Men kon het zuurstok roze wel waarderen blijkbaar.
Daarna helemaal naar achteren naar voor de eigenlijke meting. Ik kan het (technische) verloop van de meting helemaal gaan uitschrijven maar dat hebben ze op Cobbles al gedaan en op de website van Cube Store zelf. Ik zal uiteraard wel de belangrijkste dingen aanstippen:
Schoenplaatjes
Hier had ik de nodige verwachtingen van. Ik denk nog steeds dat slecht afgestelde SPD plaatjes mede oorzaak zijn van mijn aanhoudende knieklachten. Daarom heb ik hier zelf ook veel aandacht aan besteed de afgelopen tijd. Zo heb ik onlangs mijn plaatjes zonder speling (SH-51) weer vervangen door plaatjes met speling (SH-56). Dit heb ik gedaan met behulp van de Ergon TP1 afstel mal. Ik had het idee dat ik daar een goede startpositie mee had gevonden en dat bleek ook zo te zijn.
De hoek waaronder de plaatjes zaten was prima en aan beide rechter schoenen hoefde dan ook niets te worden aangepast. Voor de linker schoenen gold dat het plaatje ca. 8 mm naar achter moest vanwege het verschil in voetgrootte. Dat had ik zelf ook al eens geprobeerd maar ik vond dat niet lekker fietsen. En daarom had ik dat weer ongedaan gemaakt… Op de terugweg voelde ik het verschil deze keer een stuk minder duidelijk (en dus ook minder irritant dus voorlopig laat ik het zo. Ben ook benieuwd hoe ik het op de ligfiets ervaar.
Meting
In de meetruimte stond een groot rood gevaarte waar de “magic” op plaats zou vinden. 10 minuten trappen met een cadans van 60 zou voldoende input moeten geven aan de software om een goede basispositie vast te stellen. Je cadans steeds op 60 houden valt nog niet mee…
Qua profiel hebben gekozen voor racefiets in de tour houding. Desondanks vindt de hele meting plaats met de handen onderin de bocht, een positie die ik maar zeer zelden gebruik. De positie “lekker relaxed met je handen bovenop het stuur” komt vast in een volgende software upgrade beschikbaar 😉
Na de meting wordt de fiets afgesteld op de gevonden maten. In mijn geval werd mijn zadel wat omhoog (5 mm) en naar achter (11 mm) gezet. Deze aanpassingen hebben als vast referentiepunt de as van de crank. Eigenlijk zou mijn stuur flink verder naar voor moeten (46 mm) en iets omlaag (2 mm). Dat hebben we allebei laten zitten. Enerzijds uit noodzaak daar de Cube Store de antieke stuurpennen zoals op mijn Koga zit niet in het assortiment heeft en anderzijds omdat ik liever niet zo diep/ver naar voren zit.
En, heeft het geholpen?
Ik heb eigenlijk nog geen idee… Op de terugweg merkte ik in het begin de veranderingen in het zadel duidelijk. Ook merkte ik dat ik door de aanpassing aan het SPD plaatje van de linker schoen nu af en toe met mijn hiel de crank raak. Mijn dikke overschoenen zullen daar ook deels debet aan zijn.
Mijn knieën hadden er nog niet direct profijt van. Maar ik weet niet of dat komt dat ik al ruim 45 km had gereden voordat de fiets en schoenen werden bijgesteld… Of misschien omdat ik harder moest werken doordat ik op de terugweg de wind (kracht 3/4) pal op kop had. Een (semi) single-speed is dan echt niet ideaal. Eenmaal thuis voelde ik mijn linker knie weer behoorlijk. Rechts geen centje pijn trouwens.
Ik denk dat de tijd gaat leren of het iets heeft opgeleverd. Ik ben in ieder geval weer een ervaring rijker, heb een mooie rit gereden en kan weer een fietsenwinkel op mijn favorietenlijstje bij schrijven 🙂
Erik fietst! 